ผลกระทบของสุขภาพจากพฤติกรรมการกินและการนอน SB 202 วัฒนธรรมชาวพุทธ หน้า 33
หน้าที่ 33 / 169

สรุปเนื้อหา

การกินและนอนไม่เป็นเวลาทำให้เกิดปัญหาสุขภาพอย่างเช่นท้องผูกและท้องเสียเรื้อรังซึ่งส่งผลต่อสุขภาพโดยรวม การดูแลสุขภาพต้องเริ่มจากนิสัยที่ดี ซึ่งมีผลทำให้ชีวิตมีสุขภาพดี นอกจากนี้ นิสัยที่เกิดจากการซื้อของเล่นให้เด็กยังมีผลต่อการพัฒนานิสัย เช่น การประหยัดหรือฟุ่มเฟือย การเลี้ยงดูที่ถูกวิธีช่วยพัฒนาเสน่ห์ของเด็กและสร้างนิสัยที่ดี

หัวข้อประเด็น

-ผลกระทบการกินและนอนต่อสุขภาพ
-นิสัยที่เกิดจากการทำงาน
-การซื้อของเล่นและผลต่อพัฒนาการเด็ก
-การส่งเสริมพฤติกรรมที่ดีและสุขภาพที่แข็งแรง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หรือบางคนกินไม่เป็นเวลา นอนไม่เป็นเวลา เกิดอาการท้องเสียเรื้อรัง กลุ่มที่ท้องผูกเรื้อรังเป็นผลมาจากดื่มน้ำน้อย และอั้นอุจจาระอั้นปัสสาวะ กลุ่มที่ท้องเสียเรื้อรัง เกิดจากกินจุกกินจิก พอกินไม่เป็นเวลา ก็ทำให้ท้องเสีย เหล่านี้มีผลถึงสุขภาพ เมื่อท้องผูกบ่อยๆ สุดท้าย จะเป็นโรคริดสีดวงทวารได้ ส่งผลให้ร่างกายไม่แข็งแรง สุขภาพเสีย พอโตขึ้นจะทำงานหนักๆ ก็ไม่ไหว เพราะกินไม่เป็นเวลา นอนไม่เป็นเวลา ขับถ่ายไม่เป็นเวลา สุขภาพเสีย โรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน กลายเป็นคนกระเสาะกระแสะ กลายเป็นคนมารยาทเสีย ทีแรกมารยาทก็ไม่ได้เสีย แต่เมื่อเจ็บป่วยบ่อย ครั้งจนชิน ผลสุดท้ายวันหลังแม้ไม่เจ็บไม่ป่วยก็ขอนอนก่อน มารยาทเสียค่อยๆ เพาะมา เพราะการรักษา สุขภาพไม่เป็น และยิ่งป่วยแล้วใช้ยาไม่เป็น ไม่มีพ่อแม่แนะนำเรื่องวิธีการใช้ยา ผลสุดท้ายสุขภาพเสีย ถ้าใครถูกเคี่ยวเข็ญในเรื่องการรักษาสุขภาพมาอย่างดี พอโตขึ้นมาสังเกตสุขภาพตัวเอง สุขภาพ ของคนรอบข้าง แล้วจะรักษาสุขภาพให้แข็งแรง จะทำให้เป็นคนมีมารยาทงาม นิสัยเหล่านี้เกิดจากการ ย้ำคิด พูด ย้ำทำ เกี่ยวกับเรื่องปัจจัย 4 2.3.5 นิสัยเกิดจากงาน เรื่องของนิสัยที่เกิดจากการงาน เราจะศึกษาจากกรณีการซื้อของเล่นให้เด็ก เด็กที่คุณแม่ซื้อตุ๊กตาให้เล่นครั้งละหนึ่งตัว กับเด็กอีกคนที่คุณแม่จะซื้อตุ๊กตาให้เล่นครั้งละหลายๆ ตัว นิสัยของเด็กจะไม่เหมือนกัน นิสัยอดออม ประหยัด ฟุ่มเฟือยจะไม่เหมือนกัน ในกรณีให้ของเล่นเด็กทีละชิ้น จะช่วยเพาะนิสัยช่างสังเกตเกิดขึ้น เพราะมีของเพียงชิ้นเดียว เด็กจะพลิกดูโดยละเอียด อีกประการจะเพาะนิสัยถนอมของให้แก่เด็ก เด็กจะเล่นของเล่นอย่างทะนุถนอม เพราะมีเพียงชิ้นเดียว บางคนคุณพ่อคุณแม่ไม่เคยซื้อของเล่นให้ ตอนเล็กๆ ไม่เคยได้เล่น ประสาทสัมผัสต่างๆ การแยกสี ไม่ค่อยดี พอโตขึ้นมาอยากจะมีของเล่น แต่ไม่ได้เล่น เห็นคนอื่นมีเล่น ตนอยากเล่นบ้าง เมื่อขอแล้วเขา ไม่ให้เล่น เด็กจะแย่ง กลายเป็นเพาะนิสัยนักเลงหัวไม้ให้เด็ก อีกอย่างหนึ่งจะเพาะนิสัยขโมยให้เด็ก เพราะเมื่อขอเล่นแล้วไม่ให้เด็กจะขโมย แต่เด็กบางคนแย่งก็ไม่ได้ ขโมยก็ไม่ได้ จะเกิดนิสัยน้อยอกน้อยใจ เมื่อน้อยใจมากๆ ก็จะอิจฉา เพราะไม่ได้เล่นตุ๊กตา เมื่อโตขึ้นมามีเรื่องกระทบอะไรนิดหน่อย จะเกิดอารมณ์น้อยใจ อิจฉา บางคนอาจ โชคดีมีเงินมีทองร่ำรวยขึ้นมา คนเหล่านี้จะตระหนี่ เหล่านี้เป็นที่มาของนิสัยกับการงานทั้งสิ้น 24 DOU วั ฒ น ธ ร ร ม ช า ว พุ ท ธ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More