การงดเว้นจากบาปในพระพุทธศาสนา : หน้า 29/205

29 พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙ คิดได้ดังนี้จึงโยนมีดทิ้งไป ด้วยเดชแห่งศีลที่ตั้งใจรักษา จึงทําให้งูเหลือมใหญ่นั้นคลายตัวออก แล้วเลื้อยหนีเข้าป่าไป ๒. สัมปัตตะวิรัติ คือ ความตั้งใจงดเว้นจากบาป เมื่อ เกิดเรื่องขึ้นเฉพาะหน้า แม้ว่าเดิมทีนั้นไม่ได้สมาทานศีลไว้ แต่ เมื่อไปพบเหตุการณ์ที่ชวนให้ล่วงละเมิดศีล ก็คำนึงถึง ชาติ ตระกูล การศึกษา หรือความดีต่างๆ เป็นต้น จึงทำให้เกิด ความตั้งใจที่จะงดเว้นจากบาปเวรขึ้นในขณะนั้นนั่นเอง ดัง เช่น เรื่องราวของจักกนะอุบาสก จ๊กกนะอุบาสก ° เมื่อครั้งที่จักกนะอุบาสกยังเล็กอยู่นั้น มารดาของเขา ได้ล้มป่วยลง หมอบอกว่าต้องใช้เนื้อกระต่ายเป็นๆ มาทํายา รักษาจึงจะหาย พี่ชายของจักกนะจึงบอกให้เขาไปหา กระต่ายมา จักกนะจึงออกไปที่ทุ่งนา และได้พบกระต่าย น้อยตัวหนึ่งกําลังกินข้าวกล้าอยู่ เมื่อกระต่ายน้อยเห็นจักกนะ มันจึงรีบวิ่งหนี แต่ก็หนีไม่พ้น เพราะบังเอิญไปถูกเถาวัลย์ พันตัวไว้ ได้แต่ร้อง “วิริ วิริ” อยู่ จักกนะจึงจับตัวมาได้ แต่เมื่อเห็นอาการลนลานด้วยความกลัวของกระต่ายน้อย เขาเกิดความสงสาร คิดขึ้นมาว่า มงคลทีปนี บาลี ภาค ๒ ข้อ ๑๕๖ หน้า ๑๒๗