ศีลและความดีในแคว้นกาลิงคะ : หน้า 86/205

86 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม แม้แคว้นกาลิงคะจะมีช้างมงคลแล้ว แต่ฝนก็ยังไม่ตกลงมา พระเจ้ากาลิงคะจึงตรัสเรียกเสนาอำมาตย์มาปรึกษา เมื่อร่วมกันไตร่ตรองพิจารณาก็พบว่า ที่แคว้นกุรอุดมสมบูรณ์ นั้น เป็นเพราะอานุภาพแห่งความดี ที่ชาวเมืองนั้นพากัน รักษากุรุธรรม พระเจ้ากาลิงคะจึงส่งเหล่าพราหมณ์กลับไป ยังแคว้นกุรุอีกครั้ง เพื่อนำช้างมงคลไปถวายคืน และที่ สำคัญเพื่อจะขอจารึกกุรุธรรมลงในแผ่นทองคำกลับมา เมื่อเหล่าพราหมณ์เข้าเฝ้าพระเจ้าธนัญชัยโกรัพยราช และกราบทูลขอพระราชทานกุรุธรรม พระองค์กลับรู้สึกไม่ สบายพระทัย ตรัสตอบว่า “เรานั้นตั้งใจรักษากุรุธรรมก็จริงอยู่ แต่เราเกรงว่า กุรุธรรมของเราคงจะไม่บริสุทธิ์เสียแล้ว เพราะในงานเทศกาล รื่นเริงที่ชาวเมืองจัดขึ้นครั้งหนึ่ง เราได้สวมเครื่องทรงเทวดา แล้วยิงธนูไป แต่ธนูลูกหนึ่งของเราได้ตกลงไปในน้ำ ไม่แน่ ว่าปลาตัวหนึ่งตัวใดอาจจะได้รับอันตรายตายไป เราจึงไม่ พอใจในกุรุธรรมของเราเลย พวกท่านจงไปขอกุรุธรรมจาก พระราชมารดาของเราเถิด” เมื่อพวกพราหมณ์ได้ฟังดังนั้น กลับยิ่งศรัทธาในกรุ ธรรมของพระราชา พากันกราบทูลว่า “พระองค์มิได้มีเจตนาจะฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ขอได้โปรด พระราชทานกุรุธรรมเถิด”