พระโพธิสัตว์และการช่วยเหลือในเมืองมนุษย์ : หน้า 165/205

165 พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙ ได้เกิดเป็นมนุษย์ แต่เนื่องจากในนาคพิภพนั้น พระองค์ไม่ สามารถที่จะรักษาอุโบสถศีลให้บริสุทธิ์ได้ เพราะถูกแวดล้อม ไปด้วยสิ่งบำรุงบำเรอความสุขต่างๆ นานา ดังนั้น ในทุกๆ วันขึ้น ๑๔ ค่ำ หรือ ๑๕ ค่ำ พระองค์ จะออกจากนาคพิภพ มาอยู่รักษาอุโบสถศีล ในเมืองมนุษย์ โดยจะนอนขดอยู่บนจอมปลวกแห่งหนึ่ง จนกระทั่งวันหนึ่ง นายพรานชาวเมืองพาราณสี ๑๖ คน ได้พากันออกล่าสัตว์ด้วยอาวุธครบมือ แต่ตลอดทั้งวันนั้น กลับไม่ได้สัตว์อะไรเลย ขณะที่พากันเดินกลับบ้านนั้นเอง จึงได้เห็นพระโพธิสัตว์ ซึ่งมีร่างกายใหญ่โตสวยงาม นอน จำศีลอยู่บนจอมปลวก ก็พากันดีใจว่างูใหญ่ตัวนี้ เนื้อคง จะอร่อยยิ่งนัก จึงช่วยกันล้อมจับ โดยเอาหวายซึ่งเต็มไป ด้วยหนาม เกี่ยวร่างของพระโพธิสัตว์ กระชากลงสู่พื้น เอา หอกรุมแทงตามร่างกาย ให้สิ้นกำลัง จากนั้นจึงเอาหลาว แทงจมูก แล้วร้อยด้วยเชือก เมื่อจับพระโพธิสัตว์มัดด้วย เถาวัลย์ แล้วจึงช่วยกันเอาคานหามเดินไปอย่างทุลักทุเล ขณะนั้น ขบวนเกวียนสินค้าของอาหารคหบดี ชาว เมืองมิถิลาผ่านมาพอดี อาหารคหบดีได้เห็นพรานทั้งหลาย หามงูใหญ่มาเช่นนั้น ก็เกิดความสงสารจับใจ จึงเอาสมบัติ มากมายมอบให้กับนายพรานทั้งหลายเหล่านั้น เพื่อแลก กับอิสรภาพของพระโพธิสัตว์