เรื่องราวของพญาฉัททันต์และการเสียสละ : หน้า 161/205

161 พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙ ในศีล เจตนาที่จะฆ่านายพรานจึงหมดสิ้นไป ทั้งไม่ต้องการ จะต่อสู้กับนายพรานเพื่อป้องกันงา พญาฉัททันต์จึงกล่าว กับนายพรานว่า “ดูก่อนพราน ท่านจงเอาเลื่อยมาตัดงาคู่นี้เถิด” พญาช้างได้ย่อกายก้มศีรษะลง ให้นายพรานสอดเลื่อย เข้าไป เพื่อจะตัดงาให้ได้มากที่สุด นายพรานออกแรงเลื่อย จนสุดกําลัง กระทั่งปากของพญาช้างเกิดบาดแผล เต็มไป ด้วยเลือด ก็ยังไม่สามารถตัดงาให้ขาดได้ พญาฉัททันต์จึงข่มความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น เอางวงช่วย จับเลื่อย แล้วเลื่อยงาของตน จนตัดได้เป็นผลสำเร็จ จาก นั้นจึงมอบงาให้กับนายพราน พร้อมกับกล่าวว่า “เพื่อนเอ๋ย...งาของเรา ใช่ว่าเราจะไม่รัก แต่พระ สัมมาสัมโพธิญาณเป็นสิ่งที่เรารักยิ่งกว่างาน ตั้งร้อยเท่า พันเท่า เราจึงไม่ประทุษร้ายท่าน” จากนั้นพญาฉัททันต์จึงรีบเร่งส่งนายพรานออกจาก ป่า ไป ก่อนที่นางมหาสุภัททาและบริวารจะกลับมา เมื่อพรานป่าจากไปแล้ว นางพญาช้างและบริวารซึ่ง ไปเที่ยวแสวงหาผู้ลอบทำร้ายอยู่เป็นเวลานานได้กลับมาถึง ซึ่งเป็นเวลาพอดีกับที่พญาฉัททันต์ถึงแก่ความตาย ต่างพา กันร่ำไห้อาลัยรักในพญาช้างยิ่งนัก เมื่อพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งปวงได้ทราบข่าวการตาย