ศีลและการออกบวชในพระพุทธศาสนา : หน้า 150/205

150 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม ด้วยอำนาจราคะ ต่างมองเห็นว่าการดำเนินชีวิตเช่นนั้นเป็น ความประมาท จึงพากันรักษาศีลอย่างบริสุทธิ์เสมอมา จนกระทั่งบิดามารดาถึงแก่กรรม เมื่อทำพิธีศพเสร็จ สิ้นแล้ว พระโพธิสัตว์จึงกล่าวกับผู้เป็นภริยาว่า “นางผู้เจริญ เธอจงครอบครองทรัพย์สินทั้ง ๔๐ โกฏินี้ เลี้ยงชีวิตให้สุขสบายเถิด ส่วนเรานั้นจะออกบวช” นางจึง ถามว่า เช่นกัน” “สตรีนั้นไม่สมควรจะบวชหรอกหรือ” “ควรสิแม่นาง” “ถ้าเช่นนั้น ฉันก็ไม่ต้องการทรัพย์ แต่จะออกบวช ทั้งสองต่างสละสมบัติทั้งหมดออกทำการบริจาคให้ ทานเป็นการใหญ่ ตัดขาดจากญาติพี่น้องพงศ์พันธุ์ ไม่มีความ อาลัยในวงศ์ตระกูลและหมู่ชน ออกเดินทางไปตามหมู่บ้าน และเมืองต่างๆ จนกระทั่งถึงเมืองพาราณสี ได้ทําเพ็ญภาวนา อยู่ในราชอุทยานอันเงียบสงัดปราศจากผู้คน อยู่มาวันหนึ่ง พระราชาได้เสด็จมาชมพระราชอุทยาน ได้ทอดพระเนตรเห็นนางพราหมณีผู้มีความงดงาม ทรงเกิด ความรักใคร่ จึงตรัสถามพระโพธิสัตว์ว่า “พราหมณีผู้นี้เป็น อะไรกับท่าน”