ความดีงามและศีลในพระพุทธศาสนา : หน้า 124/205

124 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม “ไม่มีเลย พระพุทธเจ้าข้า” “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สาคตะได้ต่อสู้กับนาคภัททว ติกคามใช่หรือไม่” “ใช่ พระพุทธเจ้าข้า” “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้แม้แต่งูน้ำ สาคตะจะ สามารถทําการต่อสู้ได้หรือไม่” “ไม่ได้ พระพุทธเจ้าข้า” “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย น้ำที่ดื่มเข้าไปแล้ว ถึงวิสัญญี ภาพนั้นควรดื่มหรือไม่” “ไม่ควรดื่ม พระพุทธเจ้าข้า” “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การกระทำของสาคตะไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ไฉนสาคตะจึงดื่มน้ำที่ทำ ให้ผู้ดื่มมึนเมา การกระทำของสาคตะนั้น มิได้เป็นไปเพื่อความ เลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส หรือเพื่อความเลื่อมใส ยิ่งขึ้นของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว” ฤทธิ์ของสุราจึงไม่เพียงแต่ทําให้ พระสาคตเถรสิ้นฤทธิ์ แต่ยังทำให้ความประพฤติอันดีงาม กลับเสื่อมทรามสิ้นสง่าราศี จากผู้เป็นที่เคารพศรัทธา กลับกลายเป็นบุคคลที่น่ารังเกียจ เดียดฉันท์ แม้จิตใจที่อาจหาญของท่าน ยังเสื่อมสิ้นกำลัง