การควบคุมความโลภและความอยาก : หน้า 42/205

42 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม อย่างมีความสุข เมื่อเวลาผ่านไป ซากช้างนั้นถูกแดดถูกลม จึงแห้ง หดตัว ช่องทวารหนักก็ปิดลง สุนัขจิ้งจอกซึ่งอยู่ข้างในก็หา ทางออกไม่ได้ ซ้ำร้ายยังผ่ายผอม เพราะอาหารร่อยหรอ ลงไป จนกระทั่งวันหนึ่งมีฝนตกลงมา ทำให้ซากช้างนั้นชุ่ม ชื้นอ่อนตัว สุนัขจิ้งจอกจึงกระเสือกกระสนออกมาอย่าง ลำบากลำบน จนขนหลุดร่วงหมดทั้งตัว จึงคิดว่า “การ ที่เราได้รับความทุกข์ทรมานเช่นนี้ เพราะความโลภนั่นเอง หากเรายังระงับความโลภไม่ได้ ก็จะไม่ขอออกไปหากิน” คิดดังนั้นแล้วจึงมายังอาศรมของพระฤๅษี สมา ทานศีล ๘ เพื่อข่มความโลภอยู่ ณ ที่นั้น ส่วนหมี เมื่อมีความหิวกระหายก็ออกหาอาหาร แต่ ด้วยความอยากที่เข้าครอบงำ จึงทำให้มันบุกรุกเข้าไปใน เขตหมู่บ้านชายแดนแคว้นมัลละ ถูกชาวบ้านล้อมยิงด้วยธนู และตีด้วยไม้พลองจนหัวแตกเลือดไหลอาบ เมื่อหนีออกมา ได้ก็คิดว่า “ความทุกข์ครั้งนี้ เกิดขึ้นเพราะความอยากของเรา หากเรายังข่มความอยากไม่ได้ ก็จะไม่ขอออกไปหากิน” เมื่อคิดดังนั้น จึงตรงมายังอาศรมของพระฤๅษี สมา ทานศีล ๘ นอนข่มความอยากอยู่ ณ ที่นั้น ฝ่ายพระฤๅษี แม้จะออกบวชมานาน ก็ยังไม่สามารถ บรรลุฌานสมาบัติ เพราะมีความถือตัว ยึดติดในชาติตระกูล