ศีลและความดีงามในพระพุทธศาสนา : หน้า 192/205

192 ศีล....เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม บุคคลไม่พึงฆ่าสัตว์ ไม่พึงถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ให้ พึงเว้น จากเมถุนธรรมอันมิใช่ความประพฤติของพรหม ไม่พึงพูดเท็จ ไม่พึง ดื่มน้ำเมา ไม่พึงบริโภคอาหารในเวลาวิกาลในราตรี ไม่พึงทัดทรง ดอกไม้และของหอม จึงนอนบนเตียง บนแผ่นดินหรือบนเครื่องลาด ด้วยหญ้า บัณฑิตทั้งหลายกล่าวว่าอุโบสถ ๔ ประการนี้แล ที่พระพุทธเจ้า ผู้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ทรงประกาศแล้ว พระจันทร์และพระอาทิตย์ทั้งสอง ส่องแสงสว่างไสว ย่อมโคจร ไปตามวิถีเพียงไร พระจันทร์และพระอาทิตย์นั้น ก็ขจัดความมืดได้เพียง นั้น ลอยอยู่บนอากาศส่องแสงสว่างทั่วทุกทิศในท้องฟ้า ทรัพย์อันใด มีอยู่ในระหว่างนี้ คือ แก้วมุกดา แก้วมณี แก้วไพฑูรย์อย่างดี หรือ ทองมีสีสุกใสที่เรียกกันว่า หตุกะ พระจันทร์พระอาทิตย์และทรัพย์นั้นๆ ก็ยังไม่ได้แม้เสี้ยวที่ ๑๖ แห่งอุโบสถอันประกอบด้วยองค์ ๘ ประการ เปรียบเหมือนรัศมีพระจันทร์ข่มหมู่ดวงดาวทั้งหมดฉะนั้น เพราะฉะนั้นหญิงหรือชายผู้มีศีลเข้าอยู่อุโบสถอันประกอบด้วยองค์ ๔ ประการแล้ว กระทำบุญทั้งหลายอันมีสุขเป็นกำไร ไม่มีใครติเตียน ย่อมเข้าถึงสวรรค์