การกระทำที่นำไปสู่ผลกรรม : หน้า 128/205

128 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม แล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้ไปเกิดในนรก ในกำเนิด ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย ผลกรรมแห่งปาณาติบาตอย่างเบาที่สุด ย่อมทําให้เกิดเป็นมนุษย์ที่มีอายุน้อย “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อทินนาทาน อันบุคคลเสพแล้ว เจริญ แล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้ไปเกิดในนรก ในกำเนิด สัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย ผลกรรมแห่งอทินนาทานอย่างเบา ที่สุด ย่อมยังความพินาศแห่งโภคะให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์” “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย กาเมสุมิจฉาจาร อันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทําให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้ไปเกิดในนรก ใน กําเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย ผลกรรมแห่งกาเมสุมิจฉาจาร อย่างเบาที่สุด ย่อมยังศัตรูคู่เวรให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์” “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มุสาวาท อันบุคคลเสพแล้ว เจริญ แล้ว กระทําให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้ไปเกิดในนรก ในกำาเนิด สัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย ผลกรรมแห่งมุสาวาทอย่างเบาที่สุด ย่อมยังการกล่าวตู่ด้วยคำอันไม่เป็นจริง ให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็น มนุษย์" “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปิสุณาวาจา อันบุคคลเสพแล้ว เจริญ แล้ว กระทําให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้ไปเกิดในนรก ในกำาเนิด สัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย ผลกรรมแห่งปิสุณาวาทอย่างเบาที่สุด ย่อมยังการแตกจากมิตรให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์" “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ผรุสวาจา ที่บุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว