ศีลและบทบาทของพระโพธิสัตว์ : หน้า 154/205

154 ศีล....เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม สัตว์จึงออกจากพระราชอุทยานแห่งนั้น ไปยังป่าหิมพานต์ ได้บำเพ็ญฌานและอภิญญาให้เกิดขึ้น ครั้นสิ้นอายุขัยได้ไป เกิดในพรหมโลก สิ่งที่พระโพธิสัตว์รักและหวงแหนนั้น จึงมิใช่สมบัติ พัสถานทั้งหลาย มิใช่แม้แต่สตรีผู้อยู่เคียงข้างกาย แต่ ท่านรักศีลเป็นชีวิตจิตใจ การรักษาศีลของพระโพธิสัตว์ในครั้งนี้ คงมิอาจใช้ เพียงแค่หิริ โอตัปปะมาคอยกำกับเท่านั้น เพราะในทันทีที่ ความโกรธเกิดขึ้น ศีลอาจขาดได้อย่างง่ายดาย แต่ได้ใช้ความ อดทน อดกลั้นร่วมด้วย จึงช่วยป้องกันรักษาศีลไว้ได้ทันท่วงที พระโพธิสัตว์ใช้ความอดทนเป็นพลังยับยั้งความโกรธ ไว้ได้ เสมือนสายฝนแห่งความอดทน คอยชะล้างความหมอง หม่น รุ่มร้อนแห่งจิตใจ เพื่อความบริสุทธิ์แห่งศีลจะปรากฏ เป็นบารมีในที่สุด ศีลอุปบารมี อะไรจะเกิดขึ้น เมื่อพญาช้างผู้มีพละกำลังมหาศาล ต้องเผชิญหน้ากับพรานป่าใจร้ายผู้หมายจะช่วงชิงงา นี่คือ ที่มาแห่งศีลอุปบารมีของพระผู้มีพระภาคเจ้าของเรา