สุปารกและมหาสมุทรบุรมาลี : หน้า 54/205

54 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม รางวัลเพียงครั้งละ ๘ กหาปณะ ซึ่งเป็นจำนวนเล็กน้อยเหลือ เกิน เขาจึงคิดว่า “เราจะไม่หวังพึ่งพระองค์เลี้ยงชีวิตอีก ต่อไป ควรจะกลับบ้านเดิมของเราดีกว่า” เมื่อสุปารกกลับมายังบ้านเกิด พวกพ่อค้าทางเรือ ทั้งหลาย ก็พากันมาอ้อนวอนขอร้องให้สุปารกรับตำแหน่ง เป็นต้นหนในเรือของพวกตน แม้สุปารกจะกล่าวถึงการที่ตน ตาบอด พ่อค้าเหล่านั้นยังคงยืนยันว่า แม้สุปารกจะตาบอด แต่ก็ยังดีกว่าพวกตน ในที่สุดสุปารกจึงตกลงยอมรับ เรือของพ่อค้า ซึ่งมีสุปารกเป็นต้นหน ก็ได้แล่นออก สู่มหาสมุทร แม้ว่าคลื่นลมจะแปรปรวนเพียงใด สุปารกก็ สามารถนำเรือฝ่าไปได้โดยสวัสดิภาพ จนเวลาล่วงมาถึง ๔ เดือน เรือได้แล่นมาถึงมหาสมุทร ซึ่งมีฝูงปลาลักษณะแปลก ประหลาด มีสรีระคล้ายคน มีจมูกแหลม พากันคําผุดด่า ว่ายอยู่ในนํ้า พวกพ่อค้าจึงถามสุปารกว่า มหาสมุทรแห่งนี้มีชื่อว่า อะไร สุปารกพิจารณาดูตามตำราแล้วก็ตอบว่า “มหา สมุทรแห่งนี้ มีชื่อว่าบุรมาลี” ยิ่งกว่านั้น สุปารกยังรู้ด้วยว่า มหาสมุทรแห่งนี้เต็มไปด้วยเพชร แต่ที่ไม่ยอมบอกแก่เหล่า พ่อค้า ก็เพราะเกรงว่า ความโลภจะทําให้พวกเขาเหล่านั้น พากันขนเพชรขึ้นมา จนอาจทำให้เรือจมได้