การรักษาศีลเพื่อความปลอดภัยในท้องทะเล : หน้า 56/205

56 ศีล....เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม นฬมาลี” เมื่อสุปารกหย่อนตาข่ายลงไป กวาดได้แก้วมรกต และไพฑูรย์ขึ้นมา แล้วจึงออกเดินทางต่อไป ในที่สุดก็มาถึงมหาสมุทรที่มีลักษณะเป็นห้วงน้ำใหญ่ น่ากลัวยิ่งนัก ทั้งเต็มไปด้วยคลื่นลมเสียงดังสะท้านหวั่นไหว พ่อค้าทั้งหลายหวาดกลัวจนตัวสั่น ถามว่ามหาสมุทรแห่งนี้ มีชื่อว่าอะไร สุปารกจึงตอบว่า “มหาสมุทรแห่งนี้มีชื่อว่า พลวามุขี เป็นมหาสมุทรที่เต็มไปด้วยภัยอันตราย” พ่อค้า ทั้งหลายเมื่อได้ฟังต่างก็กลัวตาย พากันร้องไห้คร่ำครวญ อย่างหนัก สุปารกจึงคิดว่า “นอกจากเราแล้ว คงไม่มีใครสามารถ ช่วยคนเหล่านี้ได้ เราควรจะช่วยพวกเขา ด้วยวาจาสัตย์ ของเรา” สุปารกจึงประกาศสัจวาจาด้วยอำนาจแห่งศีล ๕ ว่า “นับตั้งแต่ข้าพเจ้าเกิดมาจนถึงบัดนี้ ข้าพเจ้าไม่เคยเบียดเบียน สัตว์เลยแม้แต่ตัวเดียว ไม่เคยหยิบฉวยสมบัติของผู้อื่นแม้ เพียงเส้นหญ้า ไม่เคยแตะต้องภรรยาของผู้ใด แม้แต่จะ แลมองด้วยความรักใคร่ก็ไม่เคยมี ข้าพเจ้าไม่เคยพูดเท็จ และไม่เคยดื่มสุราแม้แต่หยดเดียว ด้วยค่าสัตย์นี้ขอให้เรือจง แล่นกลับได้โดยสวัสดิภาพเถิด” ทันใดนั้นเอง เรือที่แล่นผิดทิศทางมาตลอด ๔ เดือน ก็มุ่งหน้ากลับถึงท่ากรุกัจฉะได้ภายในวันเดียว ทั้งยังแล่นเลย