ข้อความต้นฉบับในหน้า
116
ศีล....เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม
ศีรษะมานั้นมีชื่อว่าอะไร”
เมื่อมนุษย์ทั้งหลายได้ทราบว่าเป็นดอกฟักทิพย์ จึง
ได้กล่าวขอต่อเทพบุตร เพื่อจะขอทัดทรงบ้าง เหล่าเทพบุตร
จึงตอบว่า
“ดอกไม้ทิพย์เหล่านี้มีอานุภาพมาก สมควรแก่หมู่
เทพยดาพวกเดียวเท่านั้น ไม่สมควรแก่ผู้ไม่มีศีล ไม่มีปัญญา
มีอัธยาศัยน้อมไปในทางชั่วช้าลามก ซึ่งมีอยู่ในมนุษยโลก”
เมื่อตอบดังนี้แล้ว เทพบุตรองค์ที่ ๑ จึงกล่าวว่า
“ผู้ใดไม่ลักสิ่งของของผู้อื่น ไม่พูดเท็จ ได้รับยศแล้ว
ไม่มัวเมา ผู้นั้นแลสมควรประดับดอกฟักทิพย์”
ครั้งนั้นปุโรหิตของพระเจ้าพาราณสี ได้ฟังคำของเทพ-
บุตรองค์ที่ ๑ แล้ว จึงคิดว่าคุณสมบัติเหล่านี้ไม่มีในตัวเรา
สักอย่าง แต่เราจะโกหกเพื่อจะรับเอาดอกฟักทิพย์มาประดับ
ศีรษะ เพื่อให้มหาชนทั้งหลายเข้าใจว่า เราเป็นผู้บริบูรณ์ด้วย
คุณสมบัติเหล่านี้ จึงกล่าวว่า
“ข้าพเจ้าเป็นผู้มีคุณสมบัติเหล่านี้ครบทุกอย่าง”
ครั้นรับเอาดอกฟักทิพย์จากเทพบุตรนั้นมาประดับ
ศีรษะตน แล้วก็ขอจากเทพบุตรองค์ที่ ๒ ต่อไปอีก
เทพบุตรองค์ที่ ๒ กล่าวว่า
“ผู้ใดแสวงหาทรัพย์ ได้มาโดยชอบธรรม ไม่หลอกลวง