ความดีงามของสุปารก : หน้า 52/205

52 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม เดินเรือแห่งท่าเรือกรุกัจฉะ ในครั้งนั้นพระโพธิสัตว์มีชื่อว่า สุปารก เป็นผู้มีผิวพรรณงดงามดุจดั่งทองคำ ทั้งยังมีบริวาร มากมาย ได้สำเร็จวิชาต้นหน ตั้งแต่มีอายุเพียง ๑๖ ปี และ สุปารกนี้ยังเป็นผู้ที่มีความยินดีในการรักษาศีลเป็นอย่างยิ่ง เมื่อบิดาล่วงลับไป สุปารกได้รับหน้าที่เป็นหัวหน้าต้น หนแทน ด้วยความปรีชาสามารถ รอบรู้ในเหตุการณ์ทุกสิ่ง เรือของสุปารกจึงไม่เคยอับปางเลย แต่แล้วในที่สุดสุปารก ก็ไม่สามารถจะเป็นต้นหนได้อีก เพราะว่านัยน์ตาทั้ง ๒ ข้าง ของเขาพิการไป เนื่องจากถูกน้ำเค็มกระเด็นเข้าตาตลอด เวลา ๒ สุปารกจึงไปเข้าเฝ้าพระราชา ขอเป็นข้ารับใช้เพื่อเลี้ยง ชีวิต พระราชาทรงแต่งตั้งสุปารกให้เป็นผู้ทำหน้าที่ตีราคา สิ่งของที่จะต้องชื้อมาเป็นของหลวง วันหนึ่งมีผู้นําช้างพลาย ซึ่งมีสีดำดังสีนิลมาถวาย พระราชา เพราะคิดว่าเป็นช้างมงคล พระราชาจึงมีรับสั่งให้ สุปารกมาตรวจดู สุปารกใช้วิธีลูบไปทั่วตัวช้าง ก็สามารถบอก ได้ว่า ช้างเชือกนี้ไม่เหมาะที่จะเป็นช้างมงคล เนื่องจากขณะ ที่คลอดนั้น แม่ช้างรับไว้ไม่ทัน ทำให้ตกถึงพื้นดิน เท้าหลัง ทั้งสองของช้างตัวนี้จึงสั้นไป ผู้คนต่างพากันซักถามผู้ที่นำช้าง มา ปรากฏว่าถูกต้องตามคำของสุปารกทุกประการ พระราชา ทรงพอพระทัยในความสามารถของสุปารกยิ่งนัก แต่ทว่า