ข้อความต้นฉบับในหน้า
187
พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙
สีลํ รกฺเขยุย เมธาวี
ปตฺถยาโน ตโย สุเข
ปส์ส์ วิตติลาภญฺจ
เปาจ สคเค ปโมทน (๒๕/๒๕๔)
ผู้มีปัญญา เมื่อปรารถนาความสุข ๓ ประการ คือ คำสรรเสริญ ๑
การได้ทรัพย์เครื่องปลื้มใจ ๑ ละโลกแล้วได้บันเทิงในสวรรค์ ๑ จึง
รักษาศีล
เอโกปิ สทฺโธ เมธาวี
อสฺสทฺธานํ จ ญาตินํ
ธมฺมฏฺโฐ สีลสมฺปนฺโน
โหติ อตฺถาย พนฺธุนํ.
(๒๖/๓๑๔)
ในบรรดาหมู่ญาติผู้ไม่มีศรัทธา หากมีผู้ศรัทธาแม้เพียงผู้เดียว
เป็นนักปราชญ์ตั้งอยู่ในธรรม สมบูรณ์ด้วยศีล ย่อมเป็นประโยชน์แก่
พวกพ้อง
สีลวา หิ พหู มิตเต
สญฺญเมนาธิคจฺฉติ
ทุสฺสีโล ปน มิตฺเตหิ
ธัสเต ปาปมาจร
(๒๖/๓๗๘)
ผู้มีศีล ย่อมได้มิตรมากมาย ด้วยความสำรวม
ส่วนผู้ทุศีล ประพฤติกรรมชั่วช้า ย่อมปราศจากมิตร
อวณฺญญฺจ อกิตติญจ ทุสฺสีโล ลภเต นโร
วณฺณ์ กิตติ ปสํสญฺจ สทา ลภติ สีลวา
(๒๖/๓๗๘)
ผู้ทุศีล ย่อมถูกติเตียน กล่าวโทษ และเสื่อมเสียชื่อเสียง ผู้มีศีล
ย่อมได้รับคำชมเชย มีชื่อเสียง และคำสรรเสริญอยู่ทุกเมื่อ