กุรุธรรมและบทเรียนชีวิต : หน้า 91/205

ขอกุรุธรรมจากนายประตูเถิด” 91 พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙ พราหมณ์ทั้งหลายชื่นชมในกุรุธรรมของท่านอำมาตย์ เมื่อจารึกแล้ว จึงพากันไปหานายประตู นายประตูก็เล่าให้ ฟังว่า “วันหนึ่ง มีชายหญิง ๒ คน ออกไปหาฟื้นนอกเมือง แล้วกลับมาช้า เราจึงว่ากล่าวชายผู้นั้นว่า มัวพาภรรยาไป เที่ยวเพลินอยู่ในป่า ไม่รู้หรือว่าประตูเมืองจะปิดแล้ว ชาย ผู้นั้นจึงชี้แจงว่าหญิงนั้นมิใช่ภรรยา แต่เป็นน้องสาวของ เขาเอง เมื่อเราได้พูดผิดไปจากความจริง กุรุธรรมของเรา คงไม่บริสุทธิ์เสียแล้ว ท่านจงไปขอกุรุธรรมจากนางวรรณ ทาสีเถิด” พราหมณ์รู้สึกชื่นชมในกุรุธรรมของนายประตู เมื่อ จารึกแล้ว ต่างพากันไปหานางวรรณทาสี นางวรรณทาสีก็ มีความกังวลใจในกุรุธรรมของนางเช่นกัน นางเล่าว่า “ครั้งหนึ่ง มาณพผู้หนึ่ง ได้ให้ค่าจ้างเราไว้ก่อน แล้ว บอกว่าจะมาหา แต่เขากลับหายไป เราเฝ้ารอโดยไม่ติดต่อ กับชายอื่นเลย เพราะคิดอยู่เสมอว่า ยังไม่ได้ปลดเปลื้อง ค่าจ้างของมาณพผู้นั้น จนเวลาล่วงเลยไป ๓ ปี เรายากจน ลงจนไม่อาจเลี้ยงชีวิตอยู่ได้ จึงไปร้องขอต่อผู้พิพากษา เพื่อ ขออนุญาตหาเลี้ยงชีวิตต่อไป เมื่อผู้พิพากษาอนุญาต ก็มี บุรุษผู้หนึ่งจะให้ค่าจ้างแก่เรา ขณะที่เรากำลังยื่นมือไปรับ ๓