ศีลและความดีงามในชีวิต : หน้า 186/205

186 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม ยญฺเจ วิญญู ปสํสนฺติ อจฺฉิททวุตฺตึ เมธาวี อนุวิจฺจ สุเว สุเว ปญฺญาสีลสมาหินํ นิกข์ ชมโพนทสุเสว โก ต์ นินฺทิตุมรหติ เทวาปิ นํ ปสฺสนฺติ พฺรหฺมุนาปิ ปสํสิโต. (๒๕/๒๗) นักปราชญ์พิจารณารอบคอบแล้ว จึงสรรเสริญผู้ที่ดำเนินชีวิต หาที่ติมิได้ ฉลาด สมบูรณ์ด้วยปัญญาและศีล เปรียบเสมือนแท่งทอง บริสุทธิ์ ใครเล่าจะตำหนิได้ คนเช่นนี้แม้เทวดาก็ชม ถึงพรหมก็สรรเสริญ สทฺโธ สีเลน สมฺปนฺโน ย์ ย์ ปเทสํ ภชติ ยโสโภคสมปปิโต ตตฺถ ตตฺเถว ปูชิโต. (๒๕/๓๑) ผู้มีศรัทธา สมบูรณ์ด้วยศีล เพียบพร้อมด้วยยศและโภคทรัพย์ ไปประเทศใดๆ ย่อมได้รับความนับถือในประเทศนั้นๆ เสยฺโย อโยคุโฬ ภุตฺโต ตตฺโต อคฺคิสิขูปโม ยญฺเจ ภุญเชยฺย ทุสฺสีโล รฏฐปิณฑ์ อสญฺญโต (๒๕/๓๒) ภิกษุทุศีล ไม่สารวม กลืนก้อนเหล็กร้อนแดงที่ลุกเป็นไฟ ยังดีเสียกว่าบริโภคบิณฑบาตของชาวบ้าน สุข์ ยาว ชรา สีล์ สุขา สทฺธา ปติฏฐิตา สุโข ปญฺญาปฏิลาโภ ปาปานํ อกรณ์ สุข. (๒๕/๓๓) ศีลก่อให้เกิดสุขตราบเท่าชรา ศรัทธาที่ตั้งมั่นแล้วก่อให้เกิดสุข การได้ปัญญาก่อให้เกิดสุข การไม่ทำบาปทั้งหลายก่อให้เกิดสุข