คุณค่าของชีวิตที่มีศีลและสมาธิ : หน้า 185/205

185 พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙ โย จ วสฺสสต์ ชีเว เอกาห์ ชีวิต๋ เสยฺโย ทุสฺสีโล อสมาหิโต สีลวนฺตสฺส ฌายิโน. (๒๕/๑๘) ชีวิตเพียงวันเดียวของผู้มีศีล มีสมาธิ ยังประเสริฐกว่าชีวิตตั้ง ร้อยปีของผู้ทุศีล ไร้สมาธิ อสฺโส ยถา ภนฺโร กสานิวิฏโฐ อาตาปิโน สํเวคิโน ภวาถ สทฺธาย สีเลน จ วีริเยน จ สมาธินา ธมฺมวินิจฉเยน จ สมฺปนฺนวิชชาจรณา ปฏิสฺสตา ปหสฺสถ ทุกฺขมิท อนปุปก (๒๕/๒๐) จงมีความเพียรและรู้สำนึก ดุจม้าดีที่ถูกลงแส้ โดยอาศัยศรัทธา ศีล ความเพียร สมาธิ และการวินิจฉัยธรรม เพราะผู้สมบูรณ์ด้วย ความรู้และความประพฤติ มีสติอยู่เสมอ จักละทุกข์ได้ไม่น้อยเลย ยสฺส อจฺจนฺตทุสฺสีลย์ กโรติ โส ตถตฺตานํ มาลุวา สาลมิโวตฺถต์ ยถา นํ อิจฺฉตี ทิโส. (๒๕/๒๒) คนทุศีล ก็เหมือนกับต้นไม้ที่เถาวัลย์ขึ้นปกคลุม เขาทำตัวให้วอด วายเอง โดยมีจำเป็นต้องรอให้ศัตรูมากระทำ สีลทสฺสนสมฺปนฺนํ ธมฺมฏฺฐ์ สจฺจวาทินํ อตฺตโน กมฺมกุพฺพานํ ตญฺชโน กุรุเต ปิย์. (๒๕/๒๖) ผู้สมบูรณ์ด้วยศีลและปัญญา ตั้งอยู่ในธรรม พูดคำสัตย์จริง และ ทําหน้าที่ของตนอย่างสมบูรณ์ ย่อมเป็นที่รักของทุกคน