ข้อความต้นฉบับในหน้า
67
พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙
จากนั้นท่านได้กลับเข้าไปในวิหาร โดยมีมีดโกนเล่ม
นั้นอยู่ในมือ เมื่อพระภิกษุทั้งหลายได้เห็นท่านกลับเข้ามา
จึงถามว่า “ท่านหายไปไหนมาหรือ”
“ข้าพเจ้าคิดจะไปฆ่าตัวตายด้วยมีดโกนเล่มนี้”
“ถ้าเช่นนั้น เหตุใด ท่านจึงไม่ตาย”
“เพราะแทนที่ข้าพเจ้า จะตัดรอนชีวิตตนเองด้วยมีด
เล่มนี้ ข้าพเจ้ากลับตัดกิเลสให้หมดสิ้น ด้วยความคมแห่งญาณ
และบัดนี้ ข้าพเจ้าไม่จําเป็นต้องใช้อาวุธใดๆ อีกแล้ว”
พระภิกษุทั้งหลายได้ฟังดังนั้น ต่างพากันไปกราบทูล
พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ภิกษุนั้นได้กล่าวถึงความเป็นพระ
อรหันต์ที่ไม่มีจริง พระพุทธองค์จึงตรัสว่า
“ภิกษุทั้งหลาย เหตุที่ภิกษุนั้นมิได้ฆ่าตัวตาย เพราะว่า
ท่านได้บรรลุอรหันต์”
เหล่าภิกษุ จึงทูลถามต่อว่า “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค
เจ้า เพราะเหตุใดภิกษุนั้น จึงได้อุปนิสัยที่จะบรรลุอรหันต์และ
เมื่อได้อุปนิสัยที่จะบรรลุอรหันต์แล้ว เหตุใดกลับมีใจกระวน
กระวาย อีกทั้งเหตุใดจึงไม่กัดภิกษุนั้น”
พระพุทธองค์ตรัสตอบว่า “เพราะงูนั้น เคยเป็นทาส
ของภิกษุรูปนั้น ในชาติที่ ๓ นับย้อนจากชาตินี้ไป ดังนั้นมัน
จึงไม่อาจทำอันตรายผู้เป็นนายของมัน”