ข้อความต้นฉบับในหน้า
109
ทราบแล้วว่า เป็นเพราะศีลนั่นเอง
พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙
ข้าแต่มหาราชา ทรัพย์สมบัติซึ่งเป็นของบิดาของข้า
พระองค์ก็ดี ทรัพย์สมบัติที่ข้าพระองค์หาได้ด้วยตนเองก็ดี
ทรัพย์สมบัติที่พระองค์ได้พระราชทานก็ดี ข้าพระองค์มีอยู่
เป็นอันมาก แต่ที่ข้าพระองค์ขโมยเงินเช่นนี้ ก็เพื่อจะทด
ลองผิดศีลดู และนี่เองจึงทำให้ข้าพระองค์ได้รู้ว่า ศีลนั้นสูง
กว่าชาติตระกูล สูงกว่าทรัพย์สมบัติใดๆ ทั้งสิ้น”
จากนั้นปุโรหิตได้ทูลขออนุญาตจากพระราชา ออก
บวชเป็นฤๅษีอยู่ในป่าหิมพานต์ สมาทานตั้งมั่นอยู่ในศีล และ
ปฏิบัติกัมมัฏฐาน จนได้สําเร็จอภิญญาสมาบัติ เมื่อละจาก
โลกแล้วได้ไปเกิดในชั้นพรหมโลก
ปุโรหิตผู้ทรงปัญญา ได้รู้ซึ้งแล้วว่า อำนาจ วาสนา หรือ
ทรัพย์สมบัติใดๆ ก็ไม่มีความหมาย ไม่อาจช่วยอะไรได้ ยาม
เมื่อเขาได้ชื่อว่าเป็นขโมย
ถ้าหากการลักทรัพย์ในครั้งนี้ มิใช่เป็นเพียงแค่การ
ทดลอง หากแต่เป็นการกระทำด้วยความโลภ เรื่องนี้คงต้อง
จบลงอย่างน่าอัปยศอดสูแน่นอน
ในที่สุด จุดจบอันร้ายแรงที่สุดนั้น ย่อมมิใช่อยู่ที่ความ
เสียหายในทรัพย์สินของทางราชการ หรือโทษทัณฑ์ทาง
กฎหมายที่ปุโรหิตจะต้องได้รับ หากแต่อยู่ที่ความพินาศ