ความดีงามและการรักษาศีล ๕ : หน้า 92/205

92 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม นั่นเอง มาณพผู้นั้นก็ได้ปรากฏตัวขึ้น เราจึงหดมือกลับ ไม่อาจรับการว่าจ้างครั้งใหม่ได้ แล้วเหตุการณ์ก็กลับกลาย เป็นว่ามาณพผู้นั้น คือพระอินทร์ที่แปลงกายมาเพราะต้องการ ทดสอบความซื่อตรงของเรา และแม้ว่าพระอินทร์จะพอใจ ถึงกับบันดาลรัตนะอันมีค่าให้แก่เรามากมาย แต่ตัวเรานั้นไม่ พอใจในกุรุธรรมของเราเลย เพราะได้ยื่นมือออกไปเพื่อจะ รับค่าจ้างจากชายอื่น กุรุธรรมของเราไม่บริสุทธิ์เสียแล้ว” พราหมณ์กลับชื่นชมในกุรุธรรมของนาง แล้วขอ จารึกลงในแผ่นทอง กุรุธรรมที่บุคคลทั้ง ๑๑ ได้ให้แก่พราหมณ์นั้น ล้วน แล้วแต่เป็นข้อความเดียวกันคือ ศีล ๕ นั่นเอง เหล่า พราหมณ์ได้นําแผ่นทอง ซึ่งจารึกศีล ๕ กลับสู่แคว้นกาลิงคะ แล้วถวายแด่พระราชา พร้อมทั้งกราบทูลให้ทรงทราบถึง ความบริสุทธิ์ กาย วาจา ใจ และความตั้งใจในการรักษาศีล ของชาวแคว้นกุรุ พระเจ้ากาลิงคะได้สดับแล้ว ก็ทรงเลื่อมใสยิ่งนัก และได้ทรงตั้งพระทัยรักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์นับแต่บัดนั้น ฝ่าย พราหมณ์ และอำมาตย์ทั้งหลายก็ตั้งใจรักษาศีลตาม ตลอด จนประชาชนทั่วแคว้นต่างชักชวนกันรักษาศีล และแล้วฝน ฟ้าก็ตกต้องตามฤดูกาล พืชพันธุ์ธัญญาหารก็อุดมสมบูรณ์ ทั่วแคว้นกาลิงคะจึงมีแต่ความสงบร่มเย็นเป็นสุข