ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม : หน้า 166/205

166 ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม เมื่อพระโพธิสัตว์หลุดพ้นจากเครื่องจองจ๋าแล้ว ก็รีบ พาบริวารมาอัญเชิญท่านอาฬารคหบดี ไปยังนาคพิภพ แล้ว ปรนนิบัติบำรุงท่านให้มีความสุขอยู่ในวิมาน อาฬารคหบดีจึงถามพระโพธิสัตว์ว่า “ท่านพญานาค- ราช ท่านมีวิมานอันวิเศษเช่นนี้ ทั้งมีอิทธิฤทธิ์เกินใคร แต่ เหตุใดกลับถูกนายพรานจับไปเช่นนั้น ท่านตกใจกลัวหรือ อย่างไร” พระโพธิสัตว์จึงตอบว่า “ข้าพเจ้ามิได้มีความกลัวแม้ แต่น้อย และนายพรานทั้งหลายก็ไม่อาจทำลายฤทธิ์ของ ข้าพเจ้าได้ แต่ศีลที่ข้าพเจ้ารักษา เป็นดังมหาสมุทรขวางไว้ ข้าพเจ้าจึงยอมให้เขาทำร้าย ยอมให้เขาจับหามไป ทั้งที่ รู้ว่าเขาจะเอาไปฆ่าเป็นอาหาร ข้าพเจ้ายอมสละได้ทุก อย่างแม้ชีวิต แต่จะไม่ยอมล่วงละเมิดศีล” อาฬารคหบดีจึงถามต่อว่า “ท่านยอมทนเช่นนั้น เพื่อ อะไร ในเมื่อท่านก็มีทุกอย่างเพียบพร้อม “เพราะข้าพเจ้าปรารถนาความเป็นมนุษย์” “ก็แล้วมนุษย์นั้นวิเศษกว่าท่านที่ตรงไหน” “ท่านอาสาระ มีเพียงมนุษยโลกเท่านั้น ที่ข้าพเจ้า สามารถทําความสํารวมและทำความบริสุทธิ์ให้เกิดขึ้นได้ หาก ได้เป็นมนุษย์ ข้าพเจ้าจะทำความหลุดพ้น จากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ได้เป็นผลสำเร็จ”