ข้อความต้นฉบับในหน้า
47
พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙
ทุกคน ทําสัญญาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทํางานว่าจะรักษาศีล
แต่สําหรับชายยากจนผู้นี้ ท่านเศรษฐีเพียงแต่กล่าวว่า
“เจ้าจงทำงานตามค่าจ้างของตนเถิด” โดยมิได้ให้ทำ
สัญญาเกี่ยวกับการรักษาศีลเลย
ชายหนุ่มผู้นี้เป็นคนว่าง่าย ตั้งใจทำงานทุกอย่างโดย
ไม่เห็นแก่ความเหนื่อยยากลําบากกาย เขาจะออกไปทํางาน
แต่เช้าตรู่และกลับมาในเวลาเย็น
วันหนึ่งท่านเศรษฐีได้สั่งหญิงรับใช้ว่า “วันนี้เป็นวัน
อุโบสถ เธอจงจัดอาหารให้คนงานในบ้านเราแต่เช้าตรู่ เมื่อ
เขาบริโภคอาหารกันแต่เช้า จะได้สมาทานรักษาอุโบสถศีล"
หญิงรับใช้ก็ได้ไปปฏิบัติตามคำสั่ง เมื่อคนในบ้าน
บริโภคอาหารเช้าแล้ว ได้อยู่รักษาอุโบสถศีลในที่พักของตนเอง
ยกเว้นแต่ชายยากจนนั้นได้ออกไปทำงานแต่เช้า และไม่ทราบ
เรื่องวันอุโบสถเลย เขาทำงานตลอดทั้งวัน จนกระทั่ง
ตะวันตกดินจึงกลับมา เมื่อหญิงรับใช้นำอาหารมาให้ เขาก็
ถามด้วยความแปลกใจว่า “วันนี้ ผู้คนหายไปไหนกันหมด ทําไม
ไม่มีเสียงเอ็ดอึงเช่นเคย”
หญิงรับใช้ตอบว่า “เขาพากันรักษาอุโบสถศีลอยู่ใน
ที่พักของตนกันหมด”
ชายผู้นั้นจึงรำพึงว่า “ทุกๆ คนเขาเป็นผู้มีศีล หาก