ข้อความต้นฉบับในหน้า
32
ศีล...เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม
เมื่อเรารักษาศีลข้อที่ ๓ คือ ไม่ประพฤติผิดในกาม
ย่อมได้ชื่อว่าให้ความสุข ให้ความปลอดภัยแก่บุตร ธิดา
ภรรยา สามีของผู้อื่น เป็นการให้ความคุ้มครองแก่สถาบัน
ครอบครัวอย่างดีที่สุด
เมื่อเรารักษาศีลข้อที่ ๔ คือ ไม่กล่าวคำเท็จ ย่อม
ได้ชื่อว่าให้ความจริงแก่ผู้อื่น ทำให้เกิดความสบายใจในการ
ดำเนินชีวิต โดยไม่ต้องหวาดระแวงซึ่งกันและกัน
เมื่อเรารักษาศีลข้อที่ ๕ คือ ไม่ดื่มสุราเมรัย ย่อม
ได้ชื่อว่า ให้ความปลอดภัยแก่ทุกสิ่ง เพราะคนที่ประมาทขาด
สตินั้น สามารถทำความชั่วได้ทุกอย่าง จะฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์
ประพฤติผิดในกาม หรือพูดเท็จก็ทำได้ทั้งสิ้น
ดู
การรักษาศีล ๕ จึงเป็นทานอันประเสริฐ ที่หล่อ
เลี้ยงโลกนี้ให้ร่มเย็นเป็นสุขมาช้านาน ซึ่งทานอันประเสริฐ
นี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกว่า มหาทาน พร้อมทั้งทรง
กล่าวว่าผู้บำเพ็ญมหาทาน ย่อมได้รับผลบุญอันมหาศาลเช่น
เดียวกัน ดังปรากฏใน ปุญญาภิสันทสูตร ความว่า
୭
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ห้วงบุญท้วงกุศล ๔ ประการนี้ นำ
ความสุขมาให้ ให้อารมณ์เลิศ มีสุขเป็นผล เป็นไปเพื่อสวรรค์
อังคุตรนิกาย อัฏฐกนิบาต พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ
เล่มที่ ๒๓ ข้อ ๑๒๙ หน้า ๒๔๙