การเดินทางของพระโพธิสัตว์และพญานาคสังขปาล : หน้า 167/205

167 พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙ อาฬารคหบดี ใช้ชีวิตอยู่ในนาคพิภพได้ ๑ ปี ก็มีความ เบื่อหน่ายในสมบัติทั้งหลาย จึงขออำลาพระโพธิสัตว์กลับสู่ เมืองมนุษย์ แล้วออกบวชเป็นฤๅษี เดินทางท่องไปในแดน ต่างๆ เพื่อแสดงธรรมแก่หมู่ชน แม้จะมีร่างกายเป็นเดรัจฉาน แต่นาคราชสังขปาล กลับมีจิตใจสูงส่ง มุ่งมั่นรักษาศีล ยิ่งกว่ารักษาชีวิตตน นี่คือหัวใจพระโพธิสัตว์ ผู้สละชีวิตได้ เพื่อการสร้าง บารมี เพื่อพัฒนาชีวิตสู่ความเป็นเลิศ เพื่อจะอยู่เหนือกิเลส และการครอบงำทั้งปวง เพื่อในที่สุด จะสามารถนำพาสรรพสัตว์ ให้ล่วงพ้น วังวนวัฏฏสงสาร หลาย พญานาคสังขปาล ยอมสละชีวิตแล้วในวันนั้น วันนี้จึงมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นที่พึ่งของเราทั้ง แม้เราจะเป็นเพียงชีวิตเล็กๆ ที่ยังต้องท่องเที่ยวฝ่าคลื่น ลมแห่งทุกข์ภัยต่อไป แต่เมื่อใดที่ระลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธ เจ้า เราย่อมรู้สึกอบอุ่นปลอดภัย มีกำลังใจในการสร้างความดี สั่งสมบุญบารมีเดินตามรอยบาทของพระองค์