ศีลและกุรุธรรมในราชสำนัก : หน้า 88/205

88 ศีล....เป็นที่ตั้งแห่งความดีงาม เมื่อจารึกกุรุธรรมของพระราชมารดาแล้ว พราหมณ์ ทั้งหลายก็ไปเข้าเฝ้าพระอัครมเหสี เพื่อทูลขอกุรุธรรม พระนางกลับตรัสด้วยความกังวลว่า “ครั้งหนึ่งเราเคยหลงผิด เผลอคิดไปว่า เมื่อพระราชา สวรรคต หากเราได้ร่วมภิรมย์ชมชิดกับพระมหาอุปราช ตำาแหน่งพระมเหสีก็จะเป็นของเราอีกครั้ง เรามองดูชายอื่น ด้วยอำนาจกิเลสเช่นนี้ กุรุธรรมของเราคงจะไม่บริสุทธิ์เสีย แล้ว พวกท่านจงไปขอกุรุธรรมจากพระมหาอุปราชเถิด” พราหมณ์รู้สึกชื่นชมในกุรุธรรมของพระนางมาก จึง ทูลว่า “พระองค์เพียงแค่เผลอคิดไป แต่แล้วก็ทรงกลับมา ยึดมั่นในความดีเช่นเดิม ดังนั้นกุรุธรรมของท่านย่อมบริสุทธิ์” เมื่อทูลขอกุรุธรรมจากพระนางจารึกบนแผ่นทองเรียบ ร้อยแล้ว จึงทูลลาไปเข้าเฝ้าพระมหาอุปราช เพื่อทูลขอ กุรุธรรม พระองค์ตรัสว่า “ครั้งหนึ่งเราไปเข้าเฝ้าพระราชา แล้วฝนตกลงมา อย่างหนัก บริวารทั้งหลายที่รอเราอยู่ภายนอก ต้องตากฝน เป็นเวลานาน เราทรมานผู้คนให้ลำบากเช่นนั้น กุรุธรรมของ เราคงไม่บริสุทธิ์เสียแล้ว ท่านจงไปขอจากท่านปุโรหิตเถิด” พราหมณ์ปลาบปลื้มใจในกุรุธรรมของพระมหาอุปราช เป็นอันมาก เมื่อจารึกกุรุธรรมของพระองค์แล้ว ได้พากันไป ขอกุรุธรรมจากท่านปุโรหิต ซึ่งก็ได้รับคำตอบในทำนองเดียว