ศีลดี จึงเจริญวิปัสสนา : หน้า 181/205

181 ศีลดี จึงเจริญวิปัสสนา พระมหาสุวิทย์ วิชเชสโก ป.ธ.๙ (ภิกขุสูตร ๑๙/๖๘๕-๖๙๐ ความย่อ) สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน เมือง สาวัตถี ครั้งนั้น ภิกษุรูปหนึ่งได้มาเข้าเฝ้า แล้วกราบทูลว่า ขอให้พระ ผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมโดยย่อแก่ข้าพระองค์ ซึ่งเมื่อข้าพระ องค์ได้ฟังแล้ว จักเป็นผู้หลีกออกจากหมู่ อยู่แต่ผู้เดียว เป็นผู้ไม่ประมาท เป็นผู้มีความเพียร เป็นผู้ส่งใจไปเพื่อคุณวิเศษด้วยเถิดพระเจ้าข้า พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุ เธอจงท่าเหตุเบื้องต้น แห่งกุศลธรรมให้บริสุทธิ์ก่อน เหตุเบื้องต้นของกุศลธรรมคือ ศีลที่บริสุทธิ์ดี และ ความเห็นตรง เมื่อ ใดศีลของเธอบริสุทธิ์ดีแล้ว และความเห็นของเธอก็ตรงดีแล้ว เมื่อนั้นเธอ อาศัยศีล ตั้งอยู่ในศีลแล้วพึงเจริญสติปัฏฐาน ๔ (วิปัสสนา) ต่อไป ดูก่อนภิกษุ เมื่อใดเธออาศัยศีล และตั้งอยู่ในศีลแล้ว จะเจริญ สติปัฏฐาน ๔ เหล่านี้ โดย ๓ ส่วนอย่างนี้ เมื่อนั้น เธอพึงหวังความเจริญในกุศลธรรมทั้งหลายอย่างเดียว ตลอดคืนหรือวันอันจะมาถึง เธอจะไม่มีความเสื่อมเลย” ครั้งนั้น ภิกษุนั้นชื่นชมยินดีในภาษิตของพระผู้มีพระภาคเจ้า ลุก จากอาสนะ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า กระทำประทักษิณแล้วหลีก ไป เธอเป็นผู้หลีกออกจากหมู่ อยู่แต่ผู้เดียว ไม่ประมาท มีความ เพียร เป็นผู้ส่งใจไปเพื่อคุณวิเศษ ปฏิบัติอยู่ไม่นานนัก ก็สำเร็จเป็น พระอรหันต์องค์หนึ่งในโลก