อธิบายบาลีไวยากรณ์: นามและอัพยยศัพท์ : หน้า 4/118

ประโยค๑ - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 3 อุปโภค เช่นเสื้อผ้าหรือเครื่องใช้อย่างอื่น ๆ เป็นต้นก็ดี เป็นเครื่อง บริโภคต่างโดยข้าวน้ำเป็นต้นก็ดี รวมเรียกว่า "สิ่งของ" สภาพหรือ ธรรมชาติต่าง ๆ ต่างโดยฌานและสมาบัติเป็นต้น รวมเรียกว่า "สภาพ" ชื่อของคนเป็นต้นเหล่านี้ เรียกว่า "นามนาม" แปลว่า "ชื่อของ สิ่งที่มีชื่อ." สาธารนาม นามนามนั้นยังแยกประเภทออกไปอีก คือเป็นนามที่ทั่วไปแก่ สิ่งอื่นได้อย่าง ๑ เป็นนามที่ไม่ทั่วไปอย่าง ๑ นามที่ทั่วไปแก่คนสัตว์ ที่ อื่นได้ เหมือนคำว่า มนุสฺโส มนุษย์ ติรจฺฉาโน สัตว์ดิรัจฉาน นคร เมือง เป็นต้น เรียก สาธารณนาม แปลว่านามที่ทั่วไป หรือชื่อ ที่ทั่วไปอย่าง ๑. อสาธารณนาม นามที่ตรงกันข้าม คือเป็นนามที่ไม่ทั่วไป เป็นนามเจาะจง เฉพาะอย่างหนึ่ง ๆ เหมือนคำว่า ทยุยเทโส ประเทศไทย เอราวโณ ช้างชื่อเอราวัณ พิมพิสาโร พระราชานามว่าพิมพิสารเป็นต้น เรียก อสาธารณนาม แปลว่านามที่ไม่ทั่วไป หรือเป็นชื่อที่เฉพาะไม่ทั่วไป หากจะมีคำถามว่า คนไทยเป็นนามประเภทไหน ? คือเป็น สาธารณนาม หรือ สารธารณนาม เมื่อเป็นเช่นนี้จึงเฉลยว่า ข้อนั้น สุดแล้วแต่ความหมาย ถ้าประสงค์จะให้คนไทยเป็นสาธารณนามก็ได้ เพราะคนไทยมีทั่วไปในประเทศไทย หากประสงค์จะให้คนไทยเป็น