อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ : หน้า 86/118

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 84 วิเสสนะ ภาษาไทย ภาษาบาลี ภูเขาใหญ่ มหนฺโต ปพฺพโต ปุ๊. ที่เป็น คุณนาม ชบาเขียว นีลา ชปา อิต. สกุลดี สุนทร์ กุล นปุ๋. ชายนั้น โส ปุริโส ที่เป็น สัพพนาม หญิงนี้ อย อิตถี อิต. ทรัพยอน อญฺญ์ ธน นปุ๊. คนยืน นโร จิโต ที่เป็น กิริยา เด็กหญิงเดิน ทาริกา คจฺฉนฺติ อิต. หญ้างอก ติณ์ รุฬห์ นปุ๋. ตัวอย่างข้างบนนี้เป็นเอกวจนะอย่างเดียว และจะเห็นได้ว่า วิธีเรียกคำที่เป็นวิเสสนะในภาษาไทย กับภาษาบาลีไม่เหมือนกัน คือ ในภาษาไทย วิเสสนะทั้ง ๓ อย่าง อยู่หลังนามนาม แต่ในภาษาบาลี นั้น วิเสสนะที่เป็นคุณกับสัพพนาม โดยมากอยู่ข้างหน้านามนาม ที่ เป็นกิริยา มักจะอยู่ข้างหลังโดยมาก อนึ่ง ศัพท์นิบาตบางศัพท์ ซึ่งใช้ประกอบกับคำกิริยา เพื่อให้มี เนื้อความแปลไปจากปกติ บางแห่งท่านเรียกว่า คุณของกิริยา ก็ จัดเป็น วิเสสนะ ได้เหมือนกัน และเรียกศัพท์เหล่านั้นว่า กิริยาวิเสสน์ หรือ กิริยาวิเสสนะ ตัวอย่างเช่น