การอธิบายบาลีไวยากรณ์: นามและอัพยยศัพท์ อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพพยศัพท์ หน้า 57
หน้าที่ 57 / 118

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงการอธิบายบาลีทางไวยากรณ์ที่เกี่ยวข้องกับการจำแนกนามและอัพยยศัพท์ โดยเฉพาะการกำหนดวจนะของสังขยา ซึ่งระบุว่า ตั้งแต่ ทวิ ถึง อฏฐารส เป็นพหุวจนะ และจาก เอกูนวีสติ ถึง อฏธนวุฒิ เป็นเอกวจนะ มีจำนวนมากขึ้นตามกฎที่กำหนด เช่น การจัดกลุ่มนามนามที่มีจำนวน ๕๕ ขึ้นไป รวมถึงหลักการต่างๆ ที่ทำให้เราสามารถแยกแยะได้ว่า คำไหนเป็นเอกวจนะหรือพหุวจนะ และสำคัญในการใช้ในการสื่อสารในภาษาบาลี โดยเน้นถึงหลักการที่กล่าวถึงจำนวนและการใช้ร้อยหรือนับพันที่ว่ามีลักษณะการใช้ที่แตกต่าง

หัวข้อประเด็น

- กฎของสังขยา
- เอกวจนะและพหุวจนะ
- การจำแนกนาม
- หลักการในการใช้ไวยากรณ์บาลี
- การปรากฏนามนามในไวยากรณ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 56 กําหนดวจนะของสังขยา ตั้งแต่ ทวิ ถึง อฏฐารส เป็นพหุวจนะอย่างเดียว ตั้งแต่ เอกูนวีสติ จนถึง อฏธนวุฒิ เป็นอิตถีลิงค์ เอกวจนะ อย่างเดียว. ตั้งแต่ เอกูนสติ จนถึง โกฏิ เป็นเอกวจนะ และพหุวจนะ จำนวน ๕๕ ขึ้นไปเป็นนามนาม จึงจัดเป็นลิงค์ได้ ๒ ลิงค์ แต่เป็น นปุ๊. โดยมาก. เป็นอิตถีลิงค์เฉพาะ โกฏิ เท่านั้น. 88 เมื่อ ประกอบเป็นศัพท์สังขยา ก็ต้องปรากฏเป็น สติ อยู่ข้างหลัง เพราะ ยังขาดอยู่หนึ่งที่จะเต็มจำนวน ในที่จะเต็มเช่นนี้ ท่านนิยมให้ใช้ ซึ่งแปลว่าหย่อนหนึ่งเข้ามาต่อ. ๕๕ ประกอบว่า เอกูนสติ "ร้อยหย่อนหนึ่ง แม้จำนวนอื่น ๆ เมื่อยังขาดอยู่เพียงหนึ่งจะครบหรือ เต็มก็มีนัยนี้ จะอธิบายข้างหน้า ในที่นี้เพื่อจะแสดงให้รู้ว่า ๕๕ ขึ้นไป เป็นนามนามได้เท่านั้น เอกูน ๑๐๐ ที่เป็นเอกวจนะได้นั้น เมื่อคิดดูก็สงสัยว่า ทำไมจำนวน ตั้งร้อยตั้งพันยังเป็นเอกวจนะได้ ข้อนี้ท่านกำหนดว่า ร้อยเดียว พันเดียว จึงนิยมเป็นเอกวจนะ และไม่ต้องใช้เอกศัพท์ลงข้างหน้า เช่นคำว่า สติ สหสฺสํ เป็นต้น เพราะมีจำนวนเดียวอย่างนี้ จึง จัดเป็นเอกวจนะ จะหมายความเป็น สองร้อย สองพัน เป็นต้นไม่ได้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More