การอธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ : หน้า 82/118

ประโยค๑ - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 80 ทั้ง ๒ อุทาหรณ์นี้ จะเห็นได้ว่า ตุมเห ก็ดี ตุมเหหิ ก็ดี เป็นพหุวจนะสำหรับใช้แทนอาจารย์คนเดียว และบิดาคนเดียว ใน ฐานที่ศิษย์กับบุตรแสดงความเคารพต่อผู้ใหญ่ของตน และจะไม่ต้อง ออกชื่อพหุวจนะ ว่าทั้งหลาย ในเวลาแปลก็ได้ ใช้ เต เม โว โน อย่างไร เต โว ออกมาจาก ตุมห มัธยมบุรุษ, เม โน ออกมาจาก อมห อุตตมบุรุษ. ทั้ง ๔ ศัพท์นี้ เมื่อจะเรียงเข้าประโยคต้องมีบท อื่นนำหน้าก่อน จึงจะใช้ได้ เช่น Q. ปุตโต เต วย์ ปตฺโต บุตร ของท่าน ถึงแล้ว ซึ่งวัย ๒ ๔ ๒ ကေ ๔ ๒. (อห์) สตฺต โว ภิกฺขเว อปริหานิเย ธมฺเม เทเสสฺสามิ ๒ ๖ ๑ ๕ ๔ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรา จักแสดง ซึ่งธรรมทั้งหลาย (อัน) ไม่เป็น ها ๔ ที่ตั้งแห่งความเสื่อม เจ็ดประการ แก่เธอทั้งหลาย ๕ ๖ ක ไม่มี. ๓. นตฺถิ เม สรณ์ อญฺญ์ ที่พึ่ง อย่างอื่น ของข้าพเจ้า ๔ က ๒ ๒ ๔