อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ : หน้า 6/118

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 5 จุลุลปาโล นายปาละน้อย กาฬุทายี พระอุทายีดำ โลลุทายี พระ อุทายีเลอะเป็นต้น ในพากย์ภาษาไทยเช่น นายแดงใหญ่ นายแดงเล็ก หรือนายแดงเก่า นายแดงใหม่เป็นต้น คำที่แสดงลักษณะเหล่านี้ ล้วนเป็นเครื่องหมายคุณนามทั้งสิ้น คุณนามแบ่งเป็น ๓ ตามธรรมดาสิ่งทั้งปวง ย่อมมีคุณลักษณะประจำอยู่ทุกชนิด ดังกล่าวแล้ว แม้จะมีเหมือนกันก็จริง แต่ก็ไม่เสมอกันทั้งหมด ย่อมมียิ่ง และหย่อนกว่ากัน ตัวอย่าง พระ ก. ฉลาด พระ ข. ฉลาด พระ ค. ก็ฉลาด เพียงเท่านี้แสดงว่าเป็นพวกฉลาดด้วยกัน แต่ก็ยังยิ่งและหย่อน สมมติว่า พระ ก. เป็นผู้ฉลาด แต่พระ ข. ยังเฉียบแหลมยิ่งไปกว่านั้น ต้องจัดให้พระ ข. เป็นผู้ฉลาดกว่าพระ ก. ส่วนพระ ค เป็นผู้ฉลาดไม่ มีตัวจับ คือหาผู้เปรียบเสมอมิได้ เป็นยอดเยี่ยมกว่าทุก ๆ คน เช่นนี้ พระ ค. ต้องนับว่าฉลาดกว่าพระ ก. และพระ ข. จัดเป็นฉลาดที่สุด แม้สิ่งของที่ไร้วิญญาณก็เหมือนกัน ย่อมมีลักษณะแตกต่างกันเป็นชั้น สามัญชั้นกลางและดีเยี่ยม โดยอนุมานนี้จึงแบ่งคุณนามออกเป็น ๓ ชั้น คือ ปกติ ๑ วิเสส ๑ อติวิเสส ๑. ปกตินั้น ได้แก่คำคุณที่แสดงลักษณะสามัญ คือเป็นลักษณะ ธรรมดา ไม่ยิ่งไม่หย่อน ไม่ถึงกับเป็นชั้นยอดเยี่ยม ไม่มีอุปสัคและ ปัจจัยเพิ่มข้างหน้าหรือข้างหลัง เช่น ปณฺฑิโต เป็นบัณฑิต ปญฺญวา มีปัญญา เป็นต้น. วิเสสนั้น ได้แกคุณนามที่เป็นชั้นปกตินั้นเอง แต่มีคำว่า "ยิ่ง"