การวิเคราะห์และสาระของคำในภาษาไทย อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามกิตก์ และกิริยากิตก์ หน้า 10
หน้าที่ 10 / 121

สรุปเนื้อหา

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับการใช้กริยาในภาษาไทยและความหมายของคำต่าง ๆ ในการวิเคราะห์ คำว่า สารณะ นิยามว่าคือศัพท์ที่วิเคราะห์ออกมาเพื่อให้เห็นเนื้อหาที่สำคัญ โดยยกตัวอย่างการใช้คำอย่างละเอียด เว็บไซต์ dmc.tv ยังเสนอบทเรียนในส่วนนี้เพื่อการศึกษาเพิ่มเติม.

หัวข้อประเด็น

-การวิเคราะห์คำ
-บทบาทของกริยา
-ความสำคัญของสาระ
-การใช้คำในประโยค
-การศึกษาในภาษาไทย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อธิบายบายุวานิ จาน กามิกัดิ และกิริยาดิ ก - หน้าที่ 9 บทอธิบายเป็นประธาน กล่าวอย่างง่ายอื่น ใช้กริยาเป็นนามนั่นเอง เช่น กรณิ (ความทำ) ทาน (ความยินดี) นิชซา (ความนั่ง) เป็นต้น ส่วนกิริยาที่สำเร็จรูปเป็นคุณนาม จะใช้ตามหลังตัวเองไม่ได้ อย่างเดียวกับคุณนามโดยยกนิยามเหมือนกัน ต้องอาศัยมีวิมารอันเป็นตัวประธาน เช่น การโก (ผู้ทำ) ปาปารี (ผู้ทำซึ่งบาปโดยปกติ) อนุสาทโก (ผู้สมอุป) เป็นต้น ศัพท์เหล่านี้ ล้วนต้องมีนามนาม บทอธิบายเป็นประธาน เช่น ชน (ชน) ปลูกโก (บุคคล) เป็นต้น จะขึ้นแปลลอย ๆ หาไม่ได้ ในบทกฎนี้ท่านจัดเป็นสภณะ และ สภณะนั่น ล้วนหมายรู้ด้วยปัจจัย เพื่อให้เนื้อความแปลกัน คงจะได้อธิบายต่อไป สาระ คำว่า สารณะ นี้ ท่านแปลว่า “ศัพท์ที่ท่านให้สร่างมาแต่รูป วิเคราะห์” หมายความว่า รูปลำเรืองจากการวิเคราะห์ คำว่า วิวิเคราะห์ ก็หมายความว่า การแยกหรือกระจายศัพท์ออกให้เห็นส่วนต่าง ๆ ของศัพท์ที่เป็นสาระ เช่นศัพท์ว่า คติ (ภูมิเป็นไป) ย่อมสำเร็จมาจากครูวิเคราะห์ว่า “คุณฤทธิ เดอตถา-ดี” เพราะฉะนั้น คติ จึงเป็นตัวสาระ และคุณฤทธิ เดอตถา-ดี เป็นรูปวิจารณ์ แล้วจะเรียงให้เต็มทั้งวิเคราะห์และสาระก็ดั่งว่า คุณฤทธิ เดอตถา-ดี คติ ในรูปวิเคราะห์นั้น ย่อมเป็นเครื่องส่อยให้ทราบสาระไปในตัว เช่นในที่นี้ คำว่า เดอตถา (ในภูมินี้) เป็นสัตตมีวิจิตดี บ่งถึงสถานที่ ที่ี้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More