การศึกษาเรื่องปัจจัยในพระพุทธศาสนา : หน้า 91/121

ประโยค - อธิบายภายในอาณัติ - หน้าที่ 90 แปลก ต เป็น อภิ แล้วลบ ส ที่สุดถาภู สำเร็จรูปเป็น ปริภูมิ แดกตาม แบบ อ กรังด์ในป. ป. วิวัตติ เอาอากับ ส เป็น โอ เป็น ปฏิรูป นี้แหละเป็นก็ร้ายของภิญญ เพราะแสดงว่า ภิกษุ เข้าไป สู่ นำเอง หรือจะประกอบเป็น อนุต มาน ปัจจัย ก็ได้เช่นกัน เหมือนอุทาหรณ์ ว่า ภิกษุ สุมณมุข กริณโต ภิกษุ ทำอยู่ ซึ่งสัมมกรรรม อุปสโก อยู่สุด อามันต์ องกุมโม อุปาสก หวังอยู่ ซึ่งการมา ของพระผูเป็นเจ้า เป็นต้น กรณิโต และ องกุมานนี้เป็นก็ร้าย คือแสดงอาการของตัวนามนามว่า ทำเองเหมือนกัน จึงเรียกว่าทำ ก็ดูกวก การลงปัจจัยในวากนนี้มี ๒ อย่าง คือ วิธีนี้ต้องอาศัยปัจจัย ในอายตาที่ประจำหมวดศรุตและความมานะก่อน จะเรียกว่าถอยยิ ม่าใช้ได้ เช่น สุนฺโธ ต้องลง นา ปัจจามก่อนแล้วจึงลง อนุต ปัจจัยอีกก็ คือ ก็รณโต เป็นต้นก็เหมือนกัน ลง โอ ปัจจามาก่อน แล้ว จึงมีรูปอย่างนี้ ส่วนอีกวิธีหนึ่งนั้น ไม่ต้องอาศัยปัจจัยในอายตา เป็นแต่ลง ปัจจัยเฉพาะในกริตก็คือพอ เช่น ปรังโส เข้าไปแล้ว โค ไปลแล้ว กรโต ทำแล้ว เป็นต้น ส่วนปัจจัยนั้น ใช้ปัจจัยที่ประกอบจาก คือ กิตติปัจจัยนั้นเอง มาจากเป็นเครื่องหมายให้รู้จัก ส่วนธาตุนั้น ใช้ได้ทั้ง ๒ อย่าง คือ สมาณฑุ และ อภิมาณฑุ