อธิบายบาลีไวยา กม. นามกิตติ และกิริยากิตติ : หน้า 97/121

ประโยค - อธิบายบาลีไวยา กม. นามกิตติ และกิริยากิตติ - หน้า 96 สำหรับปัจจัยที่อาจาว่านี้ ใช่ได้ ๒ จำพวก คือ กิจจาปัจจัย และกิจจาปัจจัย กิจจาปัจจัยนั้น ได้แก่ อธิษฐาน คฤ พุทฺ คฤกิจจา นั่น ได้แก่ มาน และ คฤกิจจานั้น ว่าเป็นอิสระเหตุปัจจัย เหมือนกัน บางทีมีทิ้ง ย่อปัจจัย และ อิ อาคมด้วย อนึ่ง ปัจจัยนี้ เช่น สามิณกน กุมมิกน กิจกุ การปนิยม กิ อนุย พึงยัง(ใช้) กรรมกร ให้ทำ. กรุ ธาตุ ในความทำ ลง กาเป ปัจจัย เป็น การเปปล แล้วลง อนัย ปัจจัย ส่วน ver ที่ป อาศัยนั้นถูกบัง เพราะให้ ออ้าย แม้อทรหดอย่างอื่น เช่น อาจิยาน ลิลเสน กิจกุวตติ ลิขุณปนิยม แปลว่า กิจวัตร อัน อาจารย์ พึงยังศิษย์ ให้สำเหนียก ลิขุณปนิยม ลิขธร ฏา ในความ ศึกษา ลง นาใบ แล้ว ลง อนิย ปัจจัยทั้งหลังเหมือนกัน คฤ พุทฺ ปัจจัยนั้น เช่น อุณหธรว่า อุภิกญู ปฏิสติเทน การเจตุโพ แปลว่า ภิกขูนี้(อันพระวินัยธรรม) พึงส่งมอบ ให้ทำ. ปรับ ด้วยอาบัติปฏิทิษย์ เป็นต้น นี้ม์ เอ็น ปัจจัยลงไว้ก่อน อนิย และ ตพุทฺ ปัจจัย ๒ นี้ไม่ต้องลง อุปนิสัยและ อิ อาคมหลังธร และปัจจัย เพราะบอกลักษณะว่า เป็นกมมวจาก ชัดอยู่แล้ว. ส่วนกิจจาปัจจัย คือ มาน และ ๓ นั้น ถ้าลงในกมวาจาก และ เหตุกัมวาจา ต้องลงอ ย ปัจจัย และ อิ อาคมด้วย เช่น สามิณกน สุขน โอทนฺ โป นาปิยมโน ข้าสด อนานาย ยง(ใช้) พ่อครัว ให้ทุงอยู่. ปาจิปมโน นี้ม๎ มานป และ ข ปัจจัย อิอาคม