ประโคว-อธิบายบาลไวยากรณ์ อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามกิตก์ และกิริยากิตก์ หน้า 28
หน้าที่ 28 / 121

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในหน้านี้ได้อธิบายถึงหลักไวยากรณ์ในภาษาบาลี โดยเน้นที่การทำหน้าที่ของนามและกริยา เช่น การใช้คำว่า 'ภูโข่' ที่หมายถึงการเคลื่อนที่ของสัตว์โดยใช้รูปแบบต่างๆ ในการประยุกต์ใช้คำอย่างถูกต้องในบริบท นอกจากนี้ยังมีการยกตัวอย่างการใช้คำในบทหน้าและการวิเคราะห์การตั้งชื่อตามสมการทางไวยากรณ์ ซึ่งช่วยทำให้ผู้เรียนสามารถเข้าใจและสื่อสารด้วยภาษาบาลีได้ดียิ่งขึ้น นักเรียนจะได้เรียนรู้ถึงการจัดประเภทคำและหน้าที่ในประโยคภาษาบาลีผ่านตัวอย่างที่ชัดเจน และจะทำให้มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในวรรณกรรมบาลี

หัวข้อประเด็น

-การใช้คำในภาษาบาลี
-หลักไวยากรณ์บาลี
-นามและกริยาในภาษา
-การวิเคราะห์การตั้งชื่อตามไวยากรณ์
-ตัวอย่างการใช้คำในประโยคบาลี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโคว-อธิบายบาลไวยากรณ์ นามกิดิ์ และกริยากิดิ์ - หน้าที่ 27 ตั้ง วี. ว่า ภูชนะ คฤฐติ-ติ ภูโน.(สัตว์ใด) ย่อมไป ด้วย ขนด เหตุนัน (สัตว์นั้น) ชื่อว่า ภูโข่ (ภูไปด้วยขนด) หรือ เช่น อูโค คดีท่านอยู อู ไวในแบบ. ข. คุณนามเป็นบทหน้า เช่น อูโข สัตว์ไปเร็ว(ม้า) ครู บทหน้า คม ธาด ลบ กวี และบทที่สุดฤาษีเลย ตั้ง ว. ว่า ครู คฤฐติ-ติ ครูโข่ (สัตว์ใด) ย่อมไปเร็วเหตุนัน (สัตว์นัน) ชื่อว่า ครูโข่ (ผู้ไปเร็ว) ค. สพฺนามเป็นบทหน้า เช่น สุพฺภาคญู ผู้ครองชั่งธรรม ทั้งปวง สุพฺภ-อญิบทหน้า ภู ฐาท ลบ กวี คงฤๅวตามรูปเดิม ตั้ง ว. ว่า สุพฺภา อภิฏีติ-ติ สุพฺภาอภิฎ แล้วบำสนเป็น สุพฺภาอภิฎ (พระผู้พระภาคเจ้าใด) ย่อมทรงครองบัง ซึ่งธรรมทั้งปวง เหตุนัน (พระผู้พระภาคเจ้านั้น) ชื่อว่า สุพฺภาอภิฎ (ผู้ทรงครองบังชั่งธรรม ทั้งปวง) ง. อุปสฺกเป็นบทหน้า เช่น อภิฏี (ผู้เป็นยิ่ง) อภิฎบทหน้า ภู ฐาท ลบ กวี คงฤๅวไวตามรูปเดิม ตั้ง ว. ว่า อภิฏี วิสิฏฺเญน ภวติ-ติ อภิฏฺ (พระผู้พระภาคเจ้าใด) ย่อมเป็นยิ่ง คือว่า โดย ยิ่ง เหตุนัน (พระผู้พระภาคเจ้านั้น) ชื่อว่า อภิฏี (ผู้เป็นยิ่ง) ในที่นี้ อดี ไนความออก เป็น วิสิฏฺเญน ตามลักษณะการตั้ง วิเคราะห์ จ. นิยมเป็นบทหน้า เช่น สยมฺภู (ผู้เป็นเอง) สยฺ เอง)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More