อธิบายบาลีไว้วาจน์ นามมิคดี และกรีมิคดี : หน้า 120/121

ประโยค - อธิบายบาลีไว้วาจน์ นามมิคดี และกรีมิคดี - หน้า 119 ๑๗. ปัจจัยที่ใช้ในภาววาก โดยมากมีแต่ ตพพ ปจจัย อธิษฐาน ปัจจัย และใช้ในดุมมตรวอย่างเดียว ส่วนปัจจัยนอกนั้น แม้จะ ประกอบให้เป็นรูปเบกได้ตามวินิจฉัยในสิ่งที่ ๓ ก็จริง แต่ท่านไม่ นิยมใช้ ๑๘. ธาตุที่เรียกกัมมะ คือ ทู วิวัตติ ในพากษ์เป็นนัดตววาจาก, และ ป. วิวัตติ ในพากษ์ที่เป็นกัมมวาจา เรียกว่า สกัมมธาตุ ธาตุ ที่ไม่ต้องเรียกกัมมวาจา เรียกว่า คัมมธาตุ ๒๐. กริยศัพท์ที่ประกอบด้วย วิวัตติ ววนะ กาล ธาตุ ปัจจัย ดังนี้ ชื่อล วจาก คำกล่าวมาที่ประธานของกริยศัพท์ มี ๕ อย่าง คือ คำดูตววจาก ๑ กัมมวาจา ๑ ภาวววาจา ๑ เหตุปัจจัยวาจา ๑ เหตุคำมวจาก ๑ ๒๑. ปัจจัยที่สร้างประกอบกิริยาศัพท์ ซึ่งจำต้องจัดเป็น ๑ จำพวก ก็คือประกอบกันกริยาศัพท์เป็นวากวานั้น ๆ ดังนี้ คือ:- ก. กิด ปัจจัย สำหรับประกอบศัพท์ที่เป็นกิตติววาจาอย่าง ๑ ข. กิจจ ปัจจัย สำหรับประกอบกับศัพท์ที่เป็นกัมมวาจา ภาว- วาจา และ เหตุปัจจัยวาจา ๑ ค. กิตติ ปัจจัย สำหรับประกอบศัพท์ได้ทุกกวาวอย่าง ๑ ๒๒. ในปัจจัยเหล่านี้ หมวดหนึ่ง ๆ มีตั้งแต่ ๒ ตัวขึ้นไปเพื่อ จะเลือกประกอบให้เหมาะแก่ศัพท์นั้น ๆ ๒๓. ปัจจัยที่เป็นเครื่องหมาย เหตุปฏิวตาอก และเหตุคำวาวาก โดยตรงไม่มี ต้องอาศัยมเหตุปัจจัย คือ เณ ญูมา นาเป นาเปย