อภิปรายบาลีไวยากรณ์ นามมิตฺ และกริยามิตฺ อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามกิตก์ และกิริยากิตก์ หน้า 119
หน้าที่ 119 / 121

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอหลักการและกฎเกณฑ์ในการใช้ไวยากรณ์บาลีในส่วนของนามมิตฺและกริยามิตฺ โดยจะเน้นการอธิบายถึงวิภัตติที่เกี่ยวข้องกับตัวประธาน การเชื่อมโยงระหว่างตัวประธานและกริยาอย่างถูกต้อง นอกจากนี้ยังมีการแสดงถึงการใช้ปัจจัยเทอม่าในความหมายที่หลากหลายและความสัมพันธ์กับกริยาต่างๆ เพื่อให้เข้าใจในภาษาและหลักการอย่าง深。ข้อมูลที่ครอบคลุมนี้มีความสำคัญต่อการศึกษาภาษาบาลีและการเข้าใจแก่นสารในบทสนทนา

หัวข้อประเด็น

- กฎเกณฑ์ไวยากรณ์บาลี
- ความสัมพันธ์ระหว่างตัวประธานและกริยา
- การใช้วิภัตติในภาษาบาลี
- ปัจจัยเทอม่าในภาษา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อภิปรายบาลีไวยากรณ์ นามมิตฺ และกริยามิตฺ - หน้าที่ 118 ไปบ้าง เพราะกริยามายพายต้องเป็น ป. วิภัตติอย่างเดี๋ยว ๒. ขั้นชื่อว่านตัวประธานแล้ว ต้องเป็น ป. วิภัตติเท่านั้น วิภัตติอื่นซ่งไม่ออกชื่อในที่นี่ จะเป็นตัวประธานไม่ได้ ๓. ตัวประธานมีอะไร ตัวกริยาก็ต้องเป็นไปตาม ข้อนี้ เพราะกริยากิตใช้วิภัตติจำนนเอง ๑๐. ปัจจัยเทอม่าใช้เป็นวิเศษกาล มีอุ่ ตัว คือ ตวนฺดู ตาวี, ต, ตูนฺ, ตูเน, ตวน. แปลว่า "แล้ว" ๑๑. ตวนฺตะ ปู้, แจกอย่าง ภควตุศัพทฺ ๑๒. ปัจจัยเทอม่าใช้ในความจำเป็น แปลว่า "พึง-ต้อง" หรือ "ควร" มี ๒ ตัว คือ อ นิยฺ, ตพพ๎สิพฺ ๑๓. ในกตฺตวา ใช้ในANCE ฟังจึงมีมนฺอีธมฺ มณเฑธมฺ เมื่อใชเป็นกตํวามวา เป็นได้ทุกวิภัตติตามตัวประธาน ส่วนที่ใช้เป็นภาวจาก เฉพาะแต่ ป. เอก นุปฺยู อย่างเดียวเท่านั้น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More