ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อธิบายบาลใว้ภายใน นามคิิดิ และกริยิคิิดิ - หน้า 15
สยิน ตั้ง ว่า สยิน สยิน. ความนอน ชื่อว่า สยิน (ความนอน)
รูปวิเคราะห์ที่ใช้เป็นกริยิคิดิ ก็ใช้ประกอบปัจจัยที่เป็นภาวาว เช่น คมิน ประกอบ คฑพ ตั้ง ว่า คุณฑพุณ-ดี คมิน.
(เตน อันเขา) พึงไป เหตุนัน ชื่อว่า คมิน (ความไป)
ธาน ตั้ง ว่า ธาตพุทธ-ดี ธาน (เตน อันเขา) พึงนิน เหตุนัน ชื่อว่า ธานิ (ความนิย)
สยิน ตั้ง ว่า นิสวิดพุทธ-ดี นิสชชา-(เตน อันเขา) พึงนิน เหตุนัน ชื่อว่า นิสัย (ความนิง)
สยิน ตั้ง ว่า สยิน พึงนอน เหตุนัน ชื่อว่า สยิน (ความนอน)
รูปวิเคราะห์ที่ใช้กรยกคำนัน มักใช้ประกอบกับ คฑพ ปัจจัยเป็นพื้น รูปอีบนไม่มีใช้ ในสาระนี้รุ็ปและสาระลงเป็นอันเดียวกัน คือ รูปวิเคราะห์กับสาระนฺต่างก็เป็นภาวาว ท่านบัญญัติให้แปลว่า "ความ" ก็ได้ "การ" ก็ได้ (เตน อันเขา) ที่เติมมาในรูปวิเคราะห์ ที่เป็นกริยาอายดยและกริยิคิดิในเวลาแปลนัน เพื่อให้ถูกต้องและครบตามรูปประโยค เพราะก็ยากว่าวจะขาด กัดต ที่เป็นตัด-วิถีติ ซึ่งแปลว่า ‘อัน’ หาได้ไม่.
กรณสมานะ
สาระนี หมายถึงสิ่งที่เป็นเครื่องมือให้สำเร็จงานของบุคคล คำผู้ๆ ด้วยสิ่งใด ยกสิ่งนันขึ้นกล่าว เช่น ผูกค่อยเชือก ประทาร