อธิบายบาลีไวรากณ์ นามกิิด และกิริยากิิด อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามกิตก์ และกิริยากิตก์ หน้า 78
หน้าที่ 78 / 121

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้นำเสนอการอธิบายกฎเกณฑ์ทางบาลีเกี่ยวกับนามกิิดและกิริยากิิด โดยบรรยายถึงการใช้ปัจจัยต่างๆ ในการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของคำและการเจริญเติบโตของสิ่งต่างๆ ตามคุณลักษณะพื้นฐานของธาตุ เช่น การนำเสนอว่าผลของการใช้ปัจจัย เช่น ม ปัจจัยนั้นส่งผลอย่างไรต่อการจัดประเภทต่างๆ ของคำ เช่น ทุโม ที่แปลว่าเจริญ โดยการแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์และแนวคิดที่น่าสนใจผ่านกลไกของแต่ละปัจจัยในภาษาบาลี เนื้อหานี้มีความสำคัญในการเรียนรู้และการเข้าใจการใช้ภาษาในรูปแบบที่เฉพาะเจาะจง

หัวข้อประเด็น

-การศึกษาบาลี
-นามกิิด
-กิริยากิิด
-การใช้ปัจจัยในบาลี
-การวิเคราะห์ธาตุ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อธิบายบาลีไวรากณ์ นามกิิด และกิริยากิิด - หน้า 77 ที่สูตจชาติวิ ว่า ทฏฐุพุพน-ติ ทฏฐุยีย (รูปได) (เทน อันเขา) พิ้งเห็น เหตุนัน (รูปนัน) ชื่อว่า อันเขาพิ้งเห็น. ข. ธาตุมีอ. เป็นที่สุด แปลวัต ถ เป็น ทร ฑ อ.ลุภยย เป็น ลภ ฑ ฑ ในความได้ สาม ย ปัจจัย แปลก ฑ เป็น ทร แล้วลบทสุด ธาตุ วิ. ว่า ลิฏฐพุน-ติ ลิฏฐุยีย (สิงใจ) (เทน อันเขา) พิ้งได้ เหตุนัน (สิงนัน) ชื่อว่า อันเขาพิ้งได้ 2 นี้ เป็นกมมรูป กับมาสนะ. ข. ตุก ปัจจัย ปัจจัยนี้ เท่าราปฤกษ์ เหน่น ลงได้เฉพาะ คม ฑ จ มี อา เป็น บทหน้าตัวเดียวเท่านั้น เช่น อ. ว่า อนุฏก เป็น อบทหน้า คม ฑ ในความไป ลง ตุก ปัจจัย แปลก มี่สุดราณ เป็น นิ. ว่า อาคุณติ-ติ อาคุณโก (กิยฺดา) ย่อมมาเหตุนัน (กิยฺนนัน) ชื่อว่า ผู้มา. เป็นกัตตูป กัตตุสาณะ. ฎ. ม ปัจจัย ปัจจัยนี้ ใช้ลงได้ทุกธาตุและทุกสาณะ มีได้อัด เช่น อ. ว่า ทุโม. เป็น ทร ฑา ในความเจริญ ลง ม ปัจจัย วิ. ว่า ทรติ-ติ ทุโม. (ต้นไมได) ย่อมเจริญ เหตุนัน (ต้นไม้นัน) ชื่อว่า ผู้เจริญ. * สพหนนี้นในบทฉบับอ่านท่านกล่าวว่า เอา ณ แห่ง ฑ ฑ เป็น รกฎ ณ สที่สุดราณ และร. แห่ง ฑ ฑ เสีย พร้อมกัน อื่น ที่ คำ อ. ที่ที้ว้. แต่ที่แสดงไว้นั้น เห็นออุโลมตามหลักของ ง ปัจจัยในกิริยาก็ได้ และเป็นการง่ายที่จะจำ เพราะมีหลักอยู่แล้ว จึงแสดงไว้เช่นนั้น.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More