ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อภิบาลบาลใว้ยายรณ์ นามกินิค และกิริยิกิต - หน้าที่ 70
เป็น อน วิ. ว่า มิตรពุณ-ดี มรณ. (เตน อันขา) พรุ่งตาย
เหตุนี้ชื่อว่า ความตาย. เป็นภาพรูป ภาวะธนะะ มรติ เอาดุ-ดี
มรณะ (ชฺ) ย่อมตาย ในทันั้น เหตุนี้(ที่นั้น)ชื่อว่า ที่เป็น
ที่ตาย (แห่งชน). เป็นกัศตุรูป อภิรักษาสนะ.
บ. ธาตุมิ ฯ เป็นที่สุด เช่น อ. คณณ เป็น คุณ ธาตุ ใน
ความถือเอา ลง ยู ปัจจัย แปลก ๆ เป็น อน วิ. ว่าเหตุพุน-ดี
คณณ. (เตน อันขา) พึ่งถือเอา เหตุนี้ชื่อว่า ความถือเออ.
เป็นภาพรูป ภาวะธนะะ.
แต่รณูมิ ฯ เป็นที่สุ ดุ นี้ไม่ชอบแน่นอนเหมือนธาตุ มิ ฯ เป็น
ที่สนั่น คืออาแปลกเป็น อน ก็ได้ อุ อุปนํ น เป็น อุป บทหน้า
นุ ธาด ในความผูก ลง ยู ปัจจัย แปลก ย่อมที่สุดสุด
เป็น ยุ แล้วลง ยู ปัจจัย แปลง ยู เป็น อน วิ. ว่า อุปนุหยต-ดี
อุปนุหยน. (เตน อันขา) ย่อมเข้าไปผูก เหตุนี้ชื่อว่า ความผูก
เป็นภาพรูป ภาวะธนะะ.
นอกจากนั้น บางคราวจับคู่ที่ไม่มีรฺุ ฯ เป็นที่สุด แต่แปลง
เป็น อน ก็มี ที่เป็นเช่นนี้มีโดยส่วนนี้ เช่น อูปปาณ์
เป็น บ ทหน้า ฯ อธาดู ในความรู้ ลง ยู ปัจจัย แปลง ยู เป็น
อน ช้อน ฯ วิ. ว่าปานาติ เตน-ดี ปฏิภาณ. (ชน)
ย่อมปรากฏ ด้วยธรรมชาตินั้น เหตุนี้ (ธรรมชาตินั้น) ชื่อว่า เป็น
เครื่องปรากฏ (แห่งชน). เป็นกัศตุรูป กรณาสถนะ. แม้ศัพท์ว่า