ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อธิบายบาลีไว้อย่างดี พอสม คิด และครีกิดิ - หน้าที่ 14
รูปออกตั้ง วิ. ว่า คติฎยูด-ดี ฉาน, (เทน อันเขา) ย่อมยัน เหตุนี้
ชื่อว่า ความยืน.
นิสัมหา เป็น นิ บทหน้า สืบ ๆ ฤทธิ ในความมอบ ลง ฎญ ปอั้ย
ลบ ณ แห่ง ฎญ เสียแล้วแปลว่าที่สุดคือ ฎ ญ เป็น ชู เป็น
รูปอิติลีกัง แยกูออกตั้ง วิ.ว่า นิสัมเดต-ดี นิสัมหา, (เทน อันเขา) ย่อมมั่น เหตุนี้ชื่อว่า ความมั่น.
สยาน เป็น สี รักษา ลง ฎญ ปอั้ย แล้วแปลง ยู เป็น อน พฤกษ์
อี ที่ สี เป็น เอ แล้วเอาเป็น อย แยกูออกตั้ง วิ.ว่า สยด-ดี สยาน (เทน อันเขา) ย่อมมอน เหตุนี้ชื่อว่า ความมอน.
สำหรับปริวรรฺาในกวาสารนี้ ตั้งได้ วิธี คือ:
ใช้ประกอบเป็นกิริยาอยาย เป็นรูปวาวาด ๑
ใช้ประกอบเป็นนามกิริ เป็นรูปวาสนะ ๑
ใช้ประกอบเป็นกิริยกิณ เป็นรูปวาวาด ๑
สำหรับปริวรรฺา ที่เป็นกิริยาอยาย พึงดูอย่างข้างต้น
ส่วนปริวรรฺาที่ใช้ประกอบเป็นมาจิดัก มักใช้รูปตามเดิม เช่น
คมน์ ตั้ง วิ.ว่า คมน์ คมน์. ความไป ชื่อว่า คมน์ (ความไป).
ธาน ตั้ง วี.ว่า ธาน จาน. ความยืน ชื่อว่า ธาน (ความยืน).
นิสัมหา ตั้ง วิ.ว่า นิสัมหา นิสัมหา. ความมั่ง ชื่อว่า นิสัมหา
(ความมั่น) หรือจะให้ประกอบ ยุ ปัจจัย ตั้ง วิ.ว่า นิสิทน นิสัมหา
ดังนี้ก็ได้ แล้วแต่จะเห็นควร