อธิบายบาลีไวยากรณ์: นามกิริยา และกริยากิริยา : หน้า 32/121

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามกิริยา และกริยากิริยา - หน้า ที่ 31 ซึ่งธรรมเป็นปกติ ค. พฤทธิ อู เป็น โอ เช่น กมโล กาม(กาม) เป็นบท หน้า ชูธ ธาต ณ เสียง ไว้แต๋ พฤทธิ อู ที่ ภู เป็น โอ แปลง ชู เป็น คู ตั้ง วิว่า กมม ภูษฏิ สิลาสน-ดี กมมโลโล (ชนะใจ) ยอมบริโภค ซึ่งกาม โดยปกติ เหตุนี้ (ชนนั้น) ชื่อว่า กามโลโล (ผู้บริโภคซึ่งกาม โดยปกติ) หรือดั้งเป็นสมาธิสุขสี- สานะว่า กมม ภูษฏิ สิลาสน-ดี กมมโลโล ซึ่ง กาม เป็นปกติ ของชนั่นนั้น เหตุนี้ (ชนนั้น) ชื่อว่า กมโลโล (ผู้มารบริโภคซึ่งกามเป็นปกติ) ๒. ค้นทรฤดูเป็นทิเสะหรือมีตัวสะกด ห้ามมิให้พูดที หมายความว่า อักษรตัวหน้ารุดเป็นทิเสะ คือเป็นระยะอยู่แล้ว เช่น ภาสุ ชิว เป็นต้น หรือมีตัวสะกดซึ่งเรียกว่า พยัญชนะสังโยค เช่น ลุก , จินด, มนด, เป็นต้น เหล่านี้ไม่ต้องพูดที ค. ค้นทรฤดูเป็นทิเสะ เช่น สุภัสภาฎี สุกาฎ (คำอันเป็น สุภาษิต) เป็นบทหน้ากาล ธาตุ ลง ณ ณ เสียงไว๊ดี ตั้ง วิว่า สุภัสภาฎี สิลาสน-ดี สุภัสภาฎีส. (ชนะใจ) ย่อม กล่าว ซึ่งคำอันเป็นสุภาษิต โดยปกติ เหตุนี้ (ชนนั้น) ชื่อว่า สุภัสภาฎี (ผู้กล่าวซึ่งคำอันเป็นสุภาษิตโดยปกติ) หรือดั้งเป็น สมาธิสุขสีสถานะว่า ลูกลิต ภาสุ สิมมุตา-ดี ลูกลิต- ด ภาสิ. การกล่าว ซึ่งคำอันเป็นสุภาษิต เป็นปกติ ของชนนั้น เหตุนี้