การมองเห็นคุณค่าของการทำทานในสังคม : หน้า 40/280

ยิ่งกว่านั้น พวกเขายังจะค้นพบการสู่ชีวิตใหม่ แต่ผิดอีก ว่าความมั่งคั่งร่ำรวยจะเป็นนั้นได้ไงขึ้นไปสู่อนาคต และอิทธิพลถ้ายมื่อำนาจและอิทธิพลมากเท่าใด ความมั่งคั่งร่ำรวยก็จะหลังไหลมาสุขมากขึ้นเท่านั้น นี่คือที่มาของบรรดาผู้มีอิทธิพล และเจ้าพ่อมาเฟียทั้งหลายในสังคมทุกระดับ บรรดาผู้มีอิทธิพล และเจ้าพ่อทั้งหลายย่อมไม่คำนึงถึงศีธรรม กฎหมาย และความถูกต้อง พวกเขาจึงมีความคิดทุจริต มีจากุจริต มีการกระทำทุจริต มืออาชีพทุจริต ถ้าสังคมมีผู้คนทุจริต อย่างเป็นจำนวนมากเลย ไม่มีเพียงคนเดียว ถ้าเขามีอำนาจและอิทธิพลมาก เขาก็สามารถสร้างความวุ่นวาย และความเดือดร้อนให้แก่ผู้นทั้งสังคมได้ นี่คือโทษร้ายแรงของการที่คนเรามองไม่เห็นคุณค่าของการทำทาน หรือการแบ่งปันกัน ความเห็นที่ว่า การทานไม่เกิดประโยชน์อะไร หรือไม่มีผลดีแก่ผู้ให้ ในทางธรรมมีจำนวนว่า “ทานไม่มีผล” ใครก็ตามที่มีความเห็นเช่นนี้ ความเห็นผิดของเขาชื่อว่า “มิจฉาทิฏฐิ” บรรดามิจฉาทิฏฐิ ย่อมไม่ทำทานแม้กับพระภิษุสงฆ์ ผู้ประพฤติปฏิบัติชอบ เพราะมีความเห็นวาพระภิษุเป็นผู้เอาเปรียบเบียดเบียนสังคม ตั้งตนเป็นผู้รับฝ่ายเดียว มีโอกาสให้ความเห็นมิจฉาทิฏฐิของเขาทำให้จิตใจของเขามืดมิดวุ่นวาย ไม่อาจว่า พระภิษุผู้ปฏิบัติบริปฏิบัติชอบทั้งหลาย คือครูผู้สอน