การให้ธรรมทานของพระองค์ : หน้า 130/280

ของชาวโลก คือทรงให้ความอุปถัมภ์ของชาวโลกด้วยธรรมทาน โดยที่ชาวโลกไม่ได้ขอร้อง และชาวโลกก็ไม่ได้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของพระองค์ ยิ่งว่านี้ยังไม่ทรงหวังการตอบแทนใดๆ จากชาวโลกด้วยซ้ำไป เหตุที่ทรงให้ธรรมทานอย่างยิ่งใหญ่แก่ชาวโลก ก็เพราะทรงสงสารห่วงใย และประกอบดีเป็นอย่างยิ่งนั้นเอง ไม่อยากให้ชาวโลกต้องเสวยทุกข์ในทุกข์พิพาท แต่ทรงปรารภนา จะให้ได้เสวยสุขในสุขทุกข์และบรรลุความหลุดพ้นในที่สุด ดังเช่นพระองค์ และพระอธิษฐานสาวกทั้งปวง ความคิดเพียงเท่านี้จะทำให้เราเกิดสร้างฉันในพระธรรมคำสอนทั้งปวง โดยไม่มีข้อข้องใจ แล้วตั้งหน้าเพียรพยายามประพฤติปฏิบัติแต่ธรรมดี มีการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนาเป็นกิจวัตรประจำวันตลอดชีวิต แม้ไม่คิดจะทำให้เกิดทิพยจักษุ เพื่อพิสูจน์เรื่องโอบปลักกะ แต่วันใดวันหนึ่ง เมื่อเราสั่งสมประสบการณ์ภายในได้มากขึ้นๆ หรือจะเรียกว่า “บุญ” ก็ได้ ทิพยจักษุอุบัติขึ้นเองโดยปริยาย และเมื่อเห็นเราก็จะประจักษ์แจ้งตามพระธรรมคำสอน ในทางกลับกันถ้าเรายังคิดสงสัย ศรัทธาของเราที่มีต่อพระธรรมคำสอนยังมิเกิดขึ้น หรือเมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ไม่มั่นคง ทำให้คนเราต้องอยู่ในความประมาท ประพฤติดีไปตามอ านาจิเลส ไม่ต้องมากเพียงแค่มีสุขานามมาย่อยๆ ก็จะ