มหากาลและกรรมในชาติอดีต : หน้า 157/280

พระพร วาริ ย์คุณ ( ทัตติ โว ภิกข ). พระมหาศาสดาจิ รัดรงว่า " จริงอยู่ มหากาลายไม่สมควรแก้กรรมในชาตินี้ แต่สมควรแก้กรรมในชาติก่อน " ครั้งเมื่อเหล่า กุ ชิ ษา เนรเทศสามเณร ทูลอาราธนา ขอให้พระบรม ศาสดา ตรัสแสดงบุรุ ธรรมของมหากาล พระองค์จึงตรัส เล่า เรื่องดังนี้ ในอดีตกาล มีพวกโจรชุ มอยู่ที่ป่าดงแห่ง ชนบทชายแดน แห่งหนึ่ง ในแคว้นของพระเจ้าพาราณสี พระราชาจัดราษฎร์ ( ข้าราชการ ) คนหนึ่งไว้ที่ป่าดงนั้น เพื่อคอยให้ความปลอดภัย แก่ราชาผู ที่เดินทางจากฟากนี้ไปยังฟากโน้น หรือจากฟากโน มายังฟากนี้ วันหนึ่ง มีชายคนหนึ่งขับยาน้อยมากับรรยารุงปาง ไปถึงที่นั่นแล้ว ขอร้องให้ราชาฯ ไปถึงสองข้ามดงไป เนื่องจากราษฎร์นั้นเกิดความเสน่ห ารรยาของชายคน นั้น จึงคิดจะฆ่าสามีของเธอเพื่อเอาเธอมาเป็นภรรยา เขาจึง แสร้งปลิวโล่ และแนะให้ค่อยถึงเชตรู โดยแนะให้ คู่สามีภรรยา พักค้างคืนที่ชมรมประชุม ของเขา แม้สองสามีภรรยา จะอ้อนวอนว่ายังไม่มีด ค่ า ราชาฯ ก็ไม่ออม ฟัง สามีภรรยา คู่นั้น จึงต้องจำใจ ค้างคืนอยู่ที่ชมุปร ะตูบ้าน ของราชาฯ ตอบกลางคืน ราชาฯ นั้นได้ให้คนใช้ของเขาแอบเอาแก้ม นิดดวงหนึ่ง ไปซ่อน ไว้ในซอกแห่งยานนั้น ครั้นรุ่งเช้า ครึ่งรุ่งเช้า