การเสียสละและอันตรายจากความตระหนี่ คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ เล่ม 1  หน้า 95
หน้าที่ 95 / 280

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเน้นการสำรวจความสำคัญของการเสียสละ โดยเฉพาะในการแบ่งปันต่อผู้อื่น และผลกระทบของความตระหนี่ที่ก่อให้เกิดผลเสียในสังคม รวมถึงความไม่สงเคราะห์ต่อผู้ด้อยโอกาส ทั้งนี้ ความตระหนี่ไม่เพียงทำให้ตนเองลำบาก แต่ยังส่งผลต่อคนรอบข้างด้วย การมีจิตใจเอื้อเฟื้อสามารถส่งเสริมความเมตตากรุณาและพัฒนาความสัมพันธ์ในสังคมได้ การช่วยเหลือผู้ประสบภัยและการทำทานเป็นวิธีการที่สามารถส่งเสริมคุณธรรมในสังคมแบบไทยได้แสดงให้เห็นถึงแนวทางการใช้ชีวิตที่สมดุลระหว่างการให้อภัยกับการรักษาทรัพย์สินอย่างมีสติ

หัวข้อประเด็น

-การเสียสละ
-ความตระหนี่
-การช่วยเหลือผู้อื่น
-เมตตากรุณา
-สังคมไทย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

พรเจนวารวิยูคุณ (ทัตติวิโรภญ) ๒) เป็นทางมาแห่งโชคทรัพย์สมบัติ ๓) เมื่อดายไปจะเข้าสู่ สุดโตสรรจรรค์ ๓) จากสัมปทา แปลว่า ความถึงพร้อมด้วยการเสียสละ หมายถึงมินิสัยชอบแบ่งปันสิ่งของที่ตนมิมีตามมากน้อยให้ แก่วิถีติมิตร เพื่อผูงวง ชอบสงเคราะห์คนที่ด้อยโอกาส ผู้ประสบ สารธารณภัย และองค์การกุศล ชอบบริจาคทานแกสมผ พรามณ์ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ การปฏิบัติเช่นนี้เป็นนิสัย ยอมเป็นการพัฒนาความเมตตากรุณา และความง่อใสซึ้งใน จิตใจของบุคคลนั้น อันจะเป็นเหตุให้เขาสามารถตัดใจเสียสละ ความตระหยี่มีโทษภัยอย่างไร ก่อนอื่นพึงทำความเข้าใจให้ถูกต้องว่า ความตระหยี่คือ ความคิดที่จะไม่แบ่งปัน ไม่สงเคราะห์ผู้อื่น เนื่องจากกลัวความ อดอยากอยากจน นอกจากตนเองจะไม่ทำทานแล้ว คนตระหยี่ ยังห้ามผู้อื่นทำทานอีกด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสมาชิกใน ครอบครัว และผู้ใกล้ชิด ขณะเดียวกันก็พยายามเสริมน้ำหนัก ให้แก่วรรณะของตน ด้วยการกล่าววิจารณ์ผู้อื่นรับการ สงเคราะห์ ไม่เว้นแม้สมณพราหมณ์เป็นเนื้ออาบอุแท้ใหแก สัมมาทิฏฐิซิน ถ้าผู้ตื่นตนห้ามปรามไม่เชื่อฟังหรือโต้แย้ง เขาก็
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More