ความดีและกรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 56/280

แห่งความดีของผู้อื่น สภาพใจประดุจนี้จะเป็นเกราะป้องกันอย่างดี ไม่ให้เกิดความอิจฉาริษยาผู้อื่นได้ ความคิดที่จะจับผิดใครๆ ก็จะไม่เกิดขึ้น เป็นสภาพใจที่พัฒนาความรับผิดชอบต่อผู้อื่นขึ้นมาด้วยระดับหนึ่ง บุคคลที่มีสภาพใจอทอปรด้วย “มุทิตา” ชื่อว่ามีความเห็นถูกเป็น “สัมมาทิฏฐิ” ในทางกลับกัน บุคคลที่มีมีสัศยอิจฉาตาร้อน ไม่มีความสุข เมื่อเห็นใครดีกว่าตน คอองจ้องจับผิดผู้อื่น คอใส่ร้ายป้ายสีผู้อื่น ด้วยเรื่องเท็จ ก็เพราะจิตใจของเขาตกยุู่ใต้ำนาจกิเลส เป็นจิตที่ยังไม่พัฒนา เขาจึงเห็นว่า “การชุบชูบุคคลที่ควรชูมิไม่มีผลดี” และไม่ยอมยกย่องชมบุคคลที่ควรชูบ้าง บุคคลที่ขาดมุทิตาจิตเช่นนี้ ชื่อว่ามีความเห็นผิดเป็น “มิจฉาทิฏฐิ” 4. ความเห็นเกี่ยวกับวิบากของกรรมดี และกรรมชั่วของบุคคล กรรม คืออะไร คำว่า “กรรม” ในพระพุทธศาสนา แปลว่า “การกระทำ โดยเจตนา” ไม่ว่าจะเป็นการกระทำทางกาย ทาง หรือใจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดี หรือชั่ว จัดเป็น “กรรม” ทั้งสิ้น วิบากของกรรม คืออะไร คำว่า “วิบาก” แปลว่า “ผล” หรือ “ผลแห่งกรรมดีหรือชั่ว” ชั่วนั้นทำไว้แต่ปางก่อน ดังนั้น “วิบากของกรรม” ก็ คือ “ผล