การบูชาทานและผลบุญในพระพุทธศาสนา คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ เล่ม 1  หน้า 126
หน้าที่ 126 / 280

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการทำทานและผลบุญในพระพุทธศาสนา โดยชี้ให้เห็นว่าโหมมนุษย์เป็นแดนที่เหมาะสมในการสั่งสมบุญกุศล เสนอให้ข้อมูลเกี่ยวกับการทำทานกับหมู่คนที่ต่างกัน และผลที่จะเกิดขึ้นจากการทำทานตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทั้งนี้ยังระบุถึงความสำคัญของศีลธรรมในการใช้ชีวิต ว่าเป็นสิ่งที่ช่วยให้บุคคลเข้าถึงอภิญญาและการเกิดใหม่ในฐานะมนุษย์

หัวข้อประเด็น

-บทบาทของโหมมนุษย์ในการสร้างบุญ
-ผลบุญจากการทำทาน
-ความสำคัญของศีลธรรมในการดำเนินชีวิต
-การเปรียบเทียบผลบุญจากการทำทานกับกลุ่มต่างๆ
-คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเกี่ยวกับการทำทาน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เป็นเหตุแห่งการไปสู่อภิญญา ก) โหมมนุษย์เป็นแดนแห่งเนื้อบูญ คือมีพระสงฆ์สาวกผู้ประกฏิบัติปฏิบัติชอบเป็นเนื้อบูญ ให้ผูคนได้ถวายทานเพื่อสังสมบูญกุศล ในปริมาณสูงกว่าการทานแก่นุปุตน สูงกว่าการทำสงเคราะห์คนทั่วไป และการสงเคราะห์สัตว์ดีวิฉฉาน ด้วยเหตุปัจจัยทั้ง ๓ ประการดังกล่าวแล้ว โหมมนุษย์จึงเป็นสุดติของเหล่าเทวดา ซึ่งจุติจากสรวงสวรรค์มาเกิดเป็นคนและเป็นสุดติของเหล่าสัตว์โลกที่พินิจจากุศจรจากุศจราเกิดเป็นคนเนื่องจากเปิดโอกาสให้ทุกคนได้สร้างกรรมอย่างเต็มที่ และเท่าเทียมกัน อย่างไรก็ดีตามผู้ที่ได้อภินิหารเป็นคนในโลกนี้แล้ว ถ้าไม่รู้หรือไม่สนใจในศิลธรรมวินัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องกฏ _____________________________________________________________________________________ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสแสดงไว้ในทัศนะโดยวิปัสสนูปถัมภ์ ม. อ. มค. ๒๓/๖๑๙/ ๒๕๙๕ เกี่ยวกับผลของทานที่จะเกิดขึ้นแก่ผู้ทำทานจะได้รับความอ่อนโยนอยู่กับผู้รื่นทาน เช่น การทำทานแก่สัตว์จจริงจะได้รับอร่ามา ให้ทานแก่มุษฏุชน ทศจะได้รับบุญพันท่า ให้ทานแก่ชนนมีศีลจะได้รับบุญแสนเท่า ให้ทานแก่บุคคลนอกพระพุทธศาสนาผู้ปราศจากความกำหนดในนาม หรือเน้นบุคคลนอกศาสนาที่ได้มาเมตตามา ฯ จะได้รับบุญแสนโภคา ให้ทานแก่บุปผิฝีปฏิบัติพอทำโศลกัตผลให้แจ้งจะได้รับบุญกามปะมาณได้ ดังนั้นจึงไม่ต้องป่วยการกล่าวถึงผลของบุญที่ทำกับพระอรหันต์ พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระตถาคตเจ้า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More