การบูชาทานและผลบุญในพระพุทธศาสนา : หน้า 126/280

เป็นเหตุแห่งการไปสู่อภิญญา ก) โหมมนุษย์เป็นแดนแห่งเนื้อบูญ คือมีพระสงฆ์สาวกผู้ประกฏิบัติปฏิบัติชอบเป็นเนื้อบูญ ให้ผูคนได้ถวายทานเพื่อสังสมบูญกุศล ในปริมาณสูงกว่าการทานแก่นุปุตน สูงกว่าการทำสงเคราะห์คนทั่วไป และการสงเคราะห์สัตว์ดีวิฉฉาน ด้วยเหตุปัจจัยทั้ง ๓ ประการดังกล่าวแล้ว โหมมนุษย์จึงเป็นสุดติของเหล่าเทวดา ซึ่งจุติจากสรวงสวรรค์มาเกิดเป็นคนและเป็นสุดติของเหล่าสัตว์โลกที่พินิจจากุศจรจากุศจราเกิดเป็นคนเนื่องจากเปิดโอกาสให้ทุกคนได้สร้างกรรมอย่างเต็มที่ และเท่าเทียมกัน อย่างไรก็ดีตามผู้ที่ได้อภินิหารเป็นคนในโลกนี้แล้ว ถ้าไม่รู้หรือไม่สนใจในศิลธรรมวินัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องกฏ _____________________________________________________________________________________ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสแสดงไว้ในทัศนะโดยวิปัสสนูปถัมภ์ ม. อ. มค. ๒๓/๖๑๙/ ๒๕๙๕ เกี่ยวกับผลของทานที่จะเกิดขึ้นแก่ผู้ทำทานจะได้รับความอ่อนโยนอยู่กับผู้รื่นทาน เช่น การทำทานแก่สัตว์จจริงจะได้รับอร่ามา ให้ทานแก่มุษฏุชน ทศจะได้รับบุญพันท่า ให้ทานแก่ชนนมีศีลจะได้รับบุญแสนเท่า ให้ทานแก่บุคคลนอกพระพุทธศาสนาผู้ปราศจากความกำหนดในนาม หรือเน้นบุคคลนอกศาสนาที่ได้มาเมตตามา ฯ จะได้รับบุญแสนโภคา ให้ทานแก่บุปผิฝีปฏิบัติพอทำโศลกัตผลให้แจ้งจะได้รับบุญกามปะมาณได้ ดังนั้นจึงไม่ต้องป่วยการกล่าวถึงผลของบุญที่ทำกับพระอรหันต์ พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระตถาคตเจ้า